BILL GATES VERVANGT MAO (1)

Aldus de kop boven een ANP-bericht vandaag, waarin valt te lezen dat Chinese scholieren in Sjanghai voortaan een heel ander beeld van de geschiedenis krijgen voorgeschoteld. Het bericht wordt ontleend aan The New York Times van 1 september.
Het Chinese één-partij regime dat berucht is om zijn krampachtige internetcensuur, ruilt van agenda. Over het socialisme en zijn verworvenheden wordt niet meer gerept; aan Mao wordt één zin gewijd. Bill Gates en Wall Street spelen een hoofdrol.
Indoctrinatie in zeldzame vormen.
In ons deel van de wereld zit het wat betreft de keuzevrijheid in lesstof en nieuwsmedia goed. Persoonlijk ben ik vooral blij met de grote keuze in dagbladen. De krant biedt meer ruimte voor diepgang dan – pakweg – het journaal, en daaraan is behoefte in een wereld vol soundbytes. (Spijtig overigens te moeten constateren dat de vrijheid van drukpers vooral de kranten zonder diepgang de grootste oplages brengt... Vandaag vond ik een Daily Mail in de trein. Het idee dat het uitsluitend dit type krant is dat in Groot Brittannië het massapubliek bereikt, stemt niet vrolijk…)
Tot voor kort las ik vier kranten. Nou, 3½ want de Ned. Staatscourant leest vlot weg…. Nu ben ik nog geabonneerd op Trouw en het Ned. Dagblad. Tot voor kort ook op de Volkskrant. Op gezette tijden vul ik dat aan met Elsevier of Vrij Nederland, maar die vind ik in hun soort eenzijdig en voorspelbaar. Verder surf ik regelmatig over de internetpagina’s van meerdere kranten.
In dit pakket zijn dagblad Trouw en de Volkskrant de vergelijkbare grootheden. Beide verslaan het nieuws even compleet en stellen hun kolommen gelijkelijk open voor opinies, zowel redactioneel als ingezonden. Het verschil zit in de dimensie ‘geloof en religie’. De lezer van de Volkskrant krijgt van kerk en geloof een beperkt en eenzijdig beeld. Wat overheerst is SGP-achtig nieuws (jongen moet van refo-school vanwege lang haar) en de buitenissigheden van de R.K.-kerk (de kardinaal in Colombia die degenen die een verkracht meisje helpen met een abortus, excommuniceert). Naar mijn mening moet een krant de lezer in staat stellen om te beoordelen in hoeverre dergelijke nieuwsfeiten uitwassen zijn of als wezenskenmerken gelden. En daarvoor is achtergrondinformatie nodig. Diepgang.
De Volkskrant was ooit het katholieke Dagblad voor Nederland. Bij het 60 jarig bestaan tekende Opland de historie in drie fasen: eerst zat de krant bij de bisschop op schoot; in de tweede fase waren de rollen omgedraaid en zat de bisschop bij de krant op schoot. De fase na 60 jaar verbeeldde hij als de krant met een duiveltje op schoot. Ik vroeg me daarbij toen af of dat zou evolueren naar schoothondje van de duivel…..
Mogelijk is de te beperkte aandacht voor religie uit dat verleden te verklaren? Hoe dan ook, nu via andere wereldgodsdiensten - in het bijzonder de Islam, de invloed van religie zich wereldwijd opdringt, is duiding van daaraan te relateren nieuwsfeiten van toenemend belang.

Eigenlijk is mijn ideaal om Trouw en de Volkskrant naast elkaar te blijven lezen. Een illustratie van een bijbel waaruit blote benen staken in een copulatiestandje, was de reden om de Volkskrant onlangs op te zeggen. Bij deze motivering gaf ik aan er op terug te willen komen als de redactie dezelfde illustratie zou plaatsen met een Koran in plaats van een bijbel. Ze zijn daar verder niet op in gegaan.

2 september 2006