SOMS MAAKT GELD GELUKKIG

Hij is net zo oud als Mick Jagger, even hip van uiterlijk, nog net niet even vaak miljonair, maar door de Postcodeloterij-kanjer dichtte hij dat gat met € 9.8 miljoen. Zijn naam is Ben. Het afgelopen jaar heb ik Ben persoonlijk leren kennen. Als wethouder cultuur in de gemeente Delfzijl kun je namelijk niet om hem heen. Hij is in die gemeente actief vormgever en pleitbezorger van het culturele leven, onder meer als voorzitter van de Culturele Raad. In die hoedanigheid wachtte hij met weinigen op de publieke tribune het moment af, waarop de gemeenteraad – in vergadering bijeen – instemde met mijn benoeming, om mij als één der eersten te kunnen feliciteren. Aangezien het middernachtelijk uur reeds was verstreken, verdient dit afzonderlijke vermelding.
Sindsdien mochten wij elkaar geregeld ontmoeten, waarbij hij doorgaans vroeg, en ik maar al te vaak niet kon bieden…

Precies een jaar geleden wijdde ik een column aan het fenomeen Loterijkanjers. Geheel gestempeld door het cultuurpessimisme dat mij van nature aankleeft, betuig ik er mijn afkeer. Nu ik ooggetuige kan worden van de effecten van het instant-miljonairschap, sta ik vanzelfsprekend zeer open voor de mogelijke uitzondering op de door mij gegeven kenschets. Juist Ben lijkt bij uitstek degene die mijn ongelijk kan aantonen. Zijn eerste reactie waarin hij aangaf met het geld jonge kunstenaars en kunst- en cultuurprojecten – vooral in Delfzijl en omgeving! – te willen ondersteunen, getuigt ervan.
Ik denk dat ik binnenkort maar eens bij hèm op audiëntie ga... Wie weet hoe ver het moment weg is dat deze ontluikende Mecenas een standbeeld verdient op het Molenbergplein.
Ik meen echter dat dat moment om geheel andere reden sneller naderbij zou kunnen komen dan menigeen denkt. Weet u, Delfzijl wordt namelijk door velen zeer onterecht beoordeeld op een, grotendeels fictief, negatief imago. De eerste voorspelbare, (vanzelfsprekend anonieme) e-mailreactie op het nieuws dat Ben de prijs had, luidde via de digitale versie van het Dagblad van het Noorden dan ook: “direct wegwezen uit het desolate Delfzijl!”
Sinds mijn aantreden probeer ik – met wisselend succes – hieraan tegenwicht te bieden en de Delfzijlsters te doordringen van de noodzaak dat zij zelf de eersten moeten zijn om daarin voorop te gaan. Mijn weekboek Delfzijl getuigt ervan. Welnu, aan dat streven kan juist Ben invulling geven. Allereerst en vooral door zichzelf te blijven!
Zeer opvallend was dat de eerste haat-mail, direct werd beantwoord met uiterst positieve en zelfbewuste tegenreacties: “Ik hoop dat je hier niet woont. We hebben hier niets aan mensen die hun eigen stad afkraken. Voor de zoveelste keer: Het is hier prettig wonen en die het niet aanstaat, er is nog ruimte genoeg om ergens anders te gaan wonen..”
Meerdere reacties waren regelrechte loftuitingen op de havenstad.

Als alleen al het feit dat de winnaar een Delfzijlster is, reden is voor saamhorigheid en positivisme, kan de omwenteling niet uitblijven: als Ben zichzelf en dus Delfsielster blijft, is hij levend bewijs van het imago dat de stad toekomt.
Als toonbeeld richt hij dan feitelijk zijn eigen standbeeld op!

24 augustus 2005