Reactie op Leemhuis

Kritische stukjes schrijven over politiek, ontlokt de tegenstanders menig anonieme reactie. Daaronder opvallend vaak wannabee-amateurpsychologen die aan een tekstje stellige uitspraken over de geestelijke staat van de schrijver durven te ontlenen. Anoniem reageren is in een democratie net zoiets als vrijwillig een burqua dragen. Hooguit vermakelijk maar geen reactie waard. Reacties op naam verdienen vanzelfsprekend die aandacht wel.
Daarbij een opmerking vooraf: bij zijn reactie op mijn kritische stuk over Groen Links, wordt raadsfractielid Leemhuis ongevraagd bijgestaan door een anonieme apologeet die het in de semantiek zoekt. GL zou namelijk niet als radicale partij gepercipieerd moeten worden. Argumenten vòòr geef ik in mijn blog met de verwijzing naar de radicale stellingname van Femke Halsema over integriteit, en die tegen de kolencentrale. Niet genoemd maar evenzeer een ondersteuning van mijn zienswijze zijn de –binnen GL niet weersproken- uitspraken van politiek leider in Groningen Dekker over het kabinet als “Bruin 1”. Volgens haar aanleiding om – waren zij coalitiegenoot geweest – CDA en VVD uit B&W te kicken. Eigenlijk zijn deze uitspraken eerder extremistisch dan radicaal, maar enfin.
Radicale partijen passen in de Angelsaksiche staatsinrichting. Getuigenispartijen daargelaten, zijn ze binnen de Nederlandse polder- en coalitiepolitiek gewoon nep. Dat blijkt als die clubs deel van coalitiebesturen uit gaan maken. Zie wat er overblijft van de radicale afwijzing van de kolencentrale in de Eemshaven na de negatie door de GL-gedeputeerde van de opschortende uitspraak door de Raad van State van de bouwvergunning voor de kolencentrale. Als dat laatste door een CDA- of VVD-gedeputeerde was gedaan, was het provinciehuis niet groot genoeg geweest voor de gerezen GL-verontwaardiging.
De affaire Mariko Peters toont dat radicaliteit dra in intensiteit afneemt indien het de eigen gelederen betreft.
Vind ik dat raar? Eigenlijk niet. Het is vooral menselijk. Maar wie toch voor radicale politieke stellingnames kiest, verdient het dan ook om ontmaskerd te worden. Om commentaar gevraagd in de affaire Peters typeerde oud-minister Bram Peper het zelfbeeld van GL-politici als “supermensen”. Moreel beter dan anderen met hun pleidooien voor armoedebestrijding, het klimaat en schone energie.
Op deze met voorbeelden onderbouwde kritiek gaat Leemhuis niet in. Zijn reactie blijft minimalistisch want “ik ga er niet over”. Misplaatst bescheiden voor iemand die over van alles een mening heeft, zoals onlangs het toch als radicaal te typeren standpunt dat Shell eenzijdig Syrië zou moeten boycotten. Bepaald ferm, ondanks dat Leemhuis er niet over gaat.
Maar het is domweg andersom: Ferm, juist omdàt hij er niet over gaat. Zoals ook de bijensterfte.

Ook noem ik het dwepen met actiegroepen, als voorbeeld van het pogen door GL om zich een radicaal imago aan te meten. Actiegroepen bepleiten één issue. Daarin kunnen ze radicaal zijn en eenzijdig lobbyen. Een politieke partij moet dat ene issue afwegen tegen de belangen van alle andere issues. Een bijenhotel bouwen met een actiegroep is dan ook nep. Al helemaal als bij die gratuite fermheid tegen de bijensterfte, de houding van GL verbleekt waar het zaken betreft waar het wel over gaat: het als volksvertegenwoordigers kritisch volgen van de (financiële) missers van B&W.
Wat ik tegenover die nep van het dwepen met een actiegroep stel, is dat GL zich als politieke partij bij zijn leest moet houden. Ook waar het om de vergroening van de stad gaat. En daar maak ik een grote fout. Ik illustreer dat door Leemhuis op te roepen daarover een motie in te dienen. Met andere woorden zijn werk te doen. Die letterlijke zin(snede) maakt Leemhuis tot het ophangpunt van zijn weerwoord. Hij heeft namelijk al zo’n motie ingediend. Zonder in te gaan op mijn kritiek, interpreteert hij die zinsnede over een motie indienen dusdanig, dat hij van mij kan zeggen dat ik onzin (een canard) verkoop. Daarbij probeert hij mijn imago te beschadigen. Precies zoals hij reageerde op de feitelijke kritiek die Joost van Keulen (VVD) op hem had: niet inhoudelijk, maar op de persoon.
Ik bied mijn excuses aan voor mijn formulering, die ruimte laat voor de interpretatie dat Leemhuis of de hele GL-fractie niets doet aan volksvertegenwoordigende en B&W-controlerende taken. Met name op het vlak van groen beleid. Dat is niet zo en wil ik niet beweren. Er had moeten staan: Leemhuis moet zich beperken tot het controleren of B&W de motie uitvoert, waarvoor hij een grote raadsmeerderheid heeft verworven.
Mea culpa.