DE POLITICUS VAN HET JAAR

De top-2000 illustreert de verwording van de-beste-van-het-jaar-lijstjes. Eerden wij in het verleden vooral mensen die een aantoonbare prestatie hadden geleverd (sporters met name), nu worden lijstjes in zichzelf belangrijk. Zo was de top-2000 in aanvang een aardig alibi om nogmaals de plaatjes te draaien die ‘Hilversum 2’ het hele jaar door al draait. Vrolijk en onschuldig. Inmiddels is het een instituut, compleet met roadshow die al in september losbarst. Vorig jaar liet burgemeester Ter Horst van Nijmegen zich lenen om de heuse aftrap te verrichten. Te veel tijd wordt verzwetst met de mededelingen op welke plek een plaatje staat en wat het verschil is met verleden jaar. Voor wie wil is er in dezelfde periode inmiddels uitwijk mogelijk naar de Top 1000-aller tijden, Random Rock 500 of de Download Top 750.
Het uitsmeren van de top-2000 bevestigt een trend. ‘Malle’ lijstjes doen zich in toenemende mate het hele jaar voor: het mooiste schilderij (mei), de mooiste vrouw met een handicap (juni)….
Misschien is het omdat ons land zo plat is en de cultuur zo platvloers, dat we mensen boven de middelmaat uit willen tillen? Om ons te kunnen vergapen en kort weg te zwemen bij de gedachte ‘oh was ik maar ‘Majoor’ Bosshardt of Orlando Bottenbley…’? Zij behoren tot de genomineerden voor ‘gristen van het jaar’. Of ziet u uw onbereikbaar ideaal in Ahmed Aboutaleb of Abdulwahid van Bommel? Genomineerd voor de uitverkiezing van Moslim van het Jaar.
Beide laatste malle lijstjes hebben onder hun 12 respectievelijk 11 genomineerden evenveel, respectievelijk meer vrouwen dan de Volkskrant onder zijn 30 genomineerden….voor de Nederlander van het jaar. Dat zij daarmee doorgaan trouwens. Om met Herman Finkers te spreken: dat heeft zo’n krant toch niet nodig?
Enfin, wie dichterbij huis wil blijven kan zich vergapen aan regio- of stedelijke toppers.
Het wachten is op de Top van malste lijstjes aller tijden…….

Wederom participeer ik in deze malligheid met mijn politicus van het jaar. Dat is voor de derde keer op rij een christen-democraat: Jan Peter Balkenende Herhaaldelijk figureerde hij in de kolommen op deze site, meestal in kritische zin. Echter, of men het nu met de man eens is of niet, hij toont inmiddels langdurig aan tegen de gevestigde orde van de mediacratie bestand te zijn. Als underdog-met-overlevingsinstinct zet je een prestatie neer door drie verkiezingen op rij je motto waar te maken: JP ging voor goud, het werd goud! Hoezeer ook behept met een imago van knulligheid en slechts passant te zijn, JP heeft het tot geuzenmerk herschapen en toont zich een blijvertje. Dat leek bij aanvang in het geheel niet het geval. Ik was er bij toen hij gekozen werd. Het partijbestuur – bijeen in een zalencomplex op loopafstand van station Hilversum-sportpark– moest kiezen in de nasleep van het debacle tussen Jaap de Hoop Scheffer en Marnix van Rij. (ach had ik toen een weblog gehad….) Het was de maandag na een weekend waarin de telefoon zondag’s vanaf 10.15u had gerinkeld. De pers wisselde de doorgaans anonieme leden van het CDA-telefooncircuit af. Onophoudelijk. Mensen die me in geen jaren een blik waardig hadden gekeurd, bleken plotsklaps niet te beschaamd om me ongevraagd en met ongelikte vanzelfsprekendheid van advies te dienen. De één probeerde me te winnen voor de kandidaat van de fractie: Jan Peter Balkenende. De ander voor de kandidaat van het overige partijestablishment: Pieter van Geel. De afdeling Limburg – geen bezwaar om op zondag te vergaderen – koos als eerste partij: die wilden koste wat kost voorkomen dat een Brabo partijleider zou worden. JP was hun man zo bleek uit een persbericht. Ook de voorzitter van Friesland was gebeld. Hij was zo overtuigd door de fractie, dat hij zijn keuze voor aanvang van de vergadering al aan Ferry Mingelen meedeelde:

“Ik stem Jan Peter van Balkenende ….”
Zo onbekend was JP op dat moment. Dat gelooft nu bijna niemand meer.

Ik meende goede argumenten te hebben voor Van Geel, en heb dat achteraf uitgebreid verantwoord aan het Groninger partijbestuur. Nu kies ik JP en motiveer dat voor u allen.

27 december 2006