KWIJNENDE DEMOCRATISCHE WAARDEN KWEKEN BLATTER-MACHT

Momenteel bevindt de jongste dochter zich in het vliegtuig naar Kampala.
Kampala? Ja dat leest u goed... bedoeld wordt de hoofdstad van Oeganda. Na maanden werken en sparen gaat ze met mede-studenten bouwen aan een weeshuis. Onverdeeld enthousiasme over dit initiatief is sinds de bomaanslagen door Al Shabaab getemperd. Het handelsmerk van het internationale moslim-extremisme: opblazen van nietsvermoedende, onschuldige mensen, richtte zich dit keer op kijkers naar de finale van het wk-voetbal. En voetbal, daar hebben deze lieden iets tegen.
Als je er op uit bent elk mens te dwingen om voor die Ene te buigen, is daar in te komen. Dat dwangmatige éénheidsstreven wordt immers door het hedendaagse voetbal behoorlijk doorkruist. Voetbal veronderstèlt tegenstellingen: tussen landen, hun teams en supporters. Daaraan inherent zijn verschillen in onder meer etnische afkomst en religie. Wie dat laatste onder eenheidsdwang wil brengen, dient het wk-voetbal dus te bestrijden. Want daar worden de verschillen in natie, ras en religie overstegen: supporters uit uiteenlopende landen juichen en treuren naast elkaar gezeten; zonder elkaar te bedreigen; na de winst cq nederlaag verloopt het verlaten van de stadions harmonieus. Goed beschouwd komen mensen nader tot elkaar door dit type ontmoeting en begroeting. Khalid Bouhlarouz – belijdend moslim – symboliseerde dat met zijn uitspraak dat het Nederlands elftal een team was, omdat hij er wit, blank, joden, christenen en moslims samen zag spelen, zonder onderscheid. Dat was volgens hem de essentie: “We geloven in dezelfde God.”
Daaruit kan men impliciet afleiden dat hij het geweld van Shabaab en co veroordeeld. Logisch. Desgevraagd zal die veroordeling uit de mond van elke Nederlandse moslim klinken. Probleem is dat moslim-leiders zich niet uitspreken tegen dit geweld.
Ik heb het vaker geschreven, maar stelt u zich de gedachteoefening voor dat de groep studenten van de jongste dochter wordt getroffen door een vergelijkbare aanslag. Gewoon omdat ze christelijk zijn. Bepaald niet ondenkbeeldig. Vergelijk de wereldwijd te verwachten reactie daarop met het omgekeerde: een bomaanslag door een groep christen-fundamentalisten op een islamitisch liefdadigheidsproject….
Die gedachte is enerzijds moeilijk, omdat dit zich in de werkelijkheid niet voordoet. Anderzijds niet: een eenvoudige cartoon in een Deense provinciekrant biedt een voorproefje van wat het los zou maken.

Dat mensen zonder onderscheid buigen voor koning voetbal past de extremist niet. Nu dat wel gebeurt en voetbal steeds meer een mondiaal bindende betekenis verwerft, heeft dat nog een schaduw-effect: het biedt de FIFA vergaande macht. Tegen de eisen die Blatter cs. stellen durven regeringen zich amper te weren. Voor Zuid-Afrika had het tot gevolg dat gewone mensen niks, nada aan de publieke toestroom naar het WK konden verdienen. Het land bleef achter met de kosten. Om het WK naar Nederland te halen lijken wij monopolist FIFA ook te moeten volgen.

Uit vrije wil verschillen overstijgen door regels en waarden te delen, brengt gemeenschapszin.
De FIFA doet er zijn voordeel mee.
Konden de waarden waar de Verenigde Naties voor staan maar zoveel gezag uitwerken…

18 juli 2010