ISRAËL KENT VELE ‘APELDOORNS’

Al geruime tijd loop ik met een thema in m’n hoofd om hier uit te werken. Ik gunde me de tijd niet. Nu wel.
Het thema werd aangereikt door een reisverslag in de treinkrant Metro. Een (blonde) Nederlandse reist daarin alleen door het Midden-Oosten. Het is onthutsend wat haar overkomt. Maar de enige ingezonden brief die ik er over las was een vermaning door een alhier verblijvende Iraniër. Die vond dat er teveel aandacht uitging naar triviale zaken als de hurk-toiletten en heimelijke jongerencultuur. Hij vroeg het vizier meer te richten op de historische Perzische cultuur en meldde zeer te houden van Teheran. (…)

Daarvòòr ging de reis door Egypte, waar de reizigster leerde van zich af te slaan omdat men links en rechts ongegeneerd haar edele delen betastte en bekneep. Nog afgezien van de permanente mondelinge toespelingen. Ter verklaring wijdde het verslag uit over de in het Arabische Midden-Oosten populaire films. Blanke vrouwen spelen daarin steevast een losbandig, hoerig type. Hetgeen de gemiddelde Egyptenaar de indruk zou geven dat alle blanke dames zo zijn.
Puur seksisme.
In Syrië maakt ze tijdens een busrit mee dat halverwege een woestijnrit de benzine op is. Ze is het daarop volgende gedelibereer en de verwarring zo zat, dat ze haar reisdoel ter plekke bijstelt door over te stappen op een passerende bus.
De klant is koning klinkt hier vooral belachelijk.
Echter. Zijn wij niet geneigd hierbij een opkomende glimlach ruim baan te geven, dan wel besmuikt te onderdrukken? Waarom roept het geen verontwaardiging op? Is de standaard voor die consumenten lager? Waarom eigenlijk?

Stel dat wij naast zo’n land zouden wonen. Zouden wij dan nog steeds glimlachen?

Onlangs berichtte de Volkskrant op de voorpagina dat een tante van de Marokkaanse koning het te bont had gemaakt. Het bericht was geredigeerd als anecdote. Meestal kneep de politie een oogje toe voor haar illegale gedragingen en machtsmisbruik. “Ze is tenslotte de tante van de koning”, maar nu was ze ergens te ver in gegaan.
Pure willekeur en vriendjespolitiek.
Bij ons zou het feit dat een lid van het koninklijk huis macht misbruikt, de zaak alleen maar meer vervolgenswaardig maken. Als dat in Marokko gebeurt grinniken we wat en slaan de pagina om.
Is dat feitelijk geen alledaags racisme?
Stel dat Nederland omringd werd door landen waar de genoemde zaken vanzelf spreken. Zouden we ons dan ook zo losjes opstellen?

En stel dat we door die omringende landen ook nog ‘es permanent bedreigd werden. En sommige zelfs met grote regelmaat menselijke ‘bermbommen’ à la ‘Apeldoorn’ lieten ontploffen….
Zouden wij dan géén muur bouwen????

4 mei 2009