30 september   Weg met ons  (4)

Men kan zich afvragen waarom een column als van mw. Özdemir reden is voor filering. Mijns inziens is dat het geval omdat de strekking van deze columns typerend is voor het denken binnen de groep Nederlanders met Turkse en Marokkaanse achtergrond. Ook zie ik er de voedingsbodem in voor de wijze waarop een partij als Groen Links het thema ‘discriminatie’ beoordeelt. Het gaat hier goed beschouwt echt om een klaagzang. Wentelen in ‘achterstelling’ loont. Het appelleert aan hetzelfde soort mededogen dat Nederlanders tot de meest gulle particuliere gevers maakt in de wereld. Als we de klacht over de gebrekkige tolerantie van Nederlanders doorzagen, blijft er heel weinig reden over om intolerantie als puur etnisch te duiden. In dit volle land is immers zelfs gekrijs vanuit peuterspeelzalen en crêches aanleiding tot wetswijziging en moeten door heel Nederland rollenspelen, hangjongeren en buren tot elkaar brengen. (zie bijlage Volkskrant van vandaag) Migranten krijgen daar hun deel van mee. Thats it.
Mw. Özdemir vraagt zich af “waar het harmonieuze multireligieuze poldermodel blijft waar we met zijn allen zo naarstig naar op zoek zijn.” We moeten het hardop zeggen: dat is allang bereikt. Sterker, dat is te ver doorgeschoten. Al helemaal als we de omgang met minderheden in ons land vergelijken met die in welk Mediterraan land ook.
Doordat te weinig redelijke Nederlanders zich hierover uitspreken, gaan populisten ermee aan de haal. En krijgen we de scherpe tweedracht waar niemand op zit te wachten.

28 september  Weg met ons  (3)

Mw. Özdemir onderbouwt haar stelling dat Nederlanders slechts in theorie tolerant zijn onder meer met een verwijzing naar de ruimhartigheid van de VS. “Terwijl Amerikanen de ‘Ja, en’ mentaliteit hebben (dus elk probleem zien als een uitdaging), kijken Nederlanders er veel gereserveerder tegen aan. Ik noem dat de ‘Ja, maar’ mentaliteit. Elke asielzoeker, elke buitenlander zal dit beamen.”
Ja maar mw. Özdemir, vergelijkt u ons met een immigratieland dat in vergelijking met ons lapje grond mega-groot is, maar waar uitwassen als de Ku-klux-clan en privé-wapenbezit ook hun plek opeisen? De VS is in eeuwen bevolkt door mensen van overal die zich voegden naar de Amerikaanse droom. Nederland daarentegen is in 30 jaar tijd overspoelt door mensen van buiten, van wie de Vietnamese-bootvluchtelingen en de Iraniërs zich volledig een plek eigen hebben gemaakt, maar vele anderen vooral eisen dat ons land zich alsmaar verder aan hen aanpast.
Volgens mw. Özdemir is de tolerantiegraad van Nederlanders onder meer te betwijfelen omdat een autoloze zondag wordt gepland op de dag dat “duizenden moslims het einde van de Ramadan willen vieren.”
Al dat gratis vervoer dat de gemeente Amsterdam liet rijden mw. Özdemir, kunt u zich voorstellen dat dat ook werd aangeboden aan mensen die een chtistelijke of Hindoestaanse feestdag op een autoloze zondag zien vallen?

26 september   Weg met ons  (2)

Deze week schrijft mw. Özdemir haar column (nog geen link) onder de kop “In theorie vinden Nederlanders dat zij tolerant zijn”. Die kop heeft de lading al in zich dat zij in haar stukje ons ‘es even uit die droom zal helpen. Nederlanders worden hier toegesproken. Misschien heeft mw. Özdemir zelf ook de Nederlandse nationaliteit en geeft haar dat die vrijmoedigheid. Haar stukje blijft voor mij volstrekt onacceptabel. Mogelijk schiet ze emotioneel door in reactie op de haatzaaiende wijze waarop Wilders sprak tijdens de algemene beschouwingen. Dat laat onverlet dat mw. Özdemir haar stelling dat Nederlanders uitblinken in schijntolerantie, op een verwerpelijke manier onderbouwt. Pim Fortuyn zet ze bijvoorbeeld simpel weg als Islam basher. Afgezien van diens toonhoogte, in zijn boeken analyseert Fortyun concrete bedreigingen vanuit de Islam voor onze democratische en open samenleving. In de maand waarin Rotterdam enkele leerplichtige meisjes mist omdat ze waarschijnlijk zijn uitgehuwelijkt, wordt dat op gruwelijke wijze geïllustreerd. Eerwraak, kinderen van school houden, neef-nichthuwelijken. Die door Islamieten hier geïmporteerde zaken willen we hier NIET mw. Özdemir.

23 september    Weg met ons (1)

Democratie is kwetsbaar door de vrijheden die het waarborgt. Mw. C. Özdemir krijgt van dagblad Trouw alle ruimte voor vrije meningsuiting. Zij benut die veelvuldig om Nederland te kritiseren. Het inperken van democratische vrijheden in Islamitische staten wordt door haar vooral mild bezien. Zo zouden recente veranderingen in Turkije aantonen dat Islam en democratie samen gaan.
Achteloos gaat zij voorbij aan het feit dat haar kritiek op de Nederlandse samenleving en cultuur, toegepast op Turkije – laat staan welke andere Islamitische staat ook – aldaar in geen krant gepubliceerd zou kunnen worden. Als er al ruimte aan geboden zou worden zou voor haar veiligheid en leven ernstig gevreesd moeten worden. Hier komt zij weg met digitale scheldpartijen die lezers van haar columns achterlaten. Niet echt fijn, en vaak behoorlijk bekrompen.

 

Terug naar de homepage