EN  TOEN  VERLOOR  ZELFS  KONINGINNEDAG  Z'N  ONSCHULD

06.30u Op weg naar station Utrecht waad ik door een laag afval van vooral plastic bekertjes. Bij Broodje Ploff achter het stadhuis houdt een hele ploeg een nieuwe fase in de volcontinu-dienst van anderhalf etmaal gaande.
07.30u In een meer dan bleek oranjezonnetje pikt collega Groeneweg me op in Woerden. Auto’s vol kinderen en ‘rommel’ zijn me reeds gepasseerd.
08.00u In de Milandhof te Zegveld komen de eerste gedecoreerden binnen voor de traditionele “felicitaties met de koningin” en de aubade.
08.30u Het oranjecomité mag zich verheugen in een goede opkomst van jong en oud bij zang (begeleid door ‘Kunst Na Arbeid’) en bloemen voor de nieuwe leden in de Orde van Oranje Nassau. Wim Groeneweg houdt zijn gebit heel bij een hindernisrit op een als boot opgetuigde fiets. E.e.a. ter herinnering aan het fietspad naar Woerden dat dringend verbetering behoeft.
09.30u Met een halve oranjebitter achter de kiezen begeven wij ons naar Kamerik, alwaar we de optocht van feestwagens achter de muziek aanschouwen.
10.00u Na het toekennen van prijzen voor de mooiste wagens opnieuw een van harte meegezongen Wilhelmus vanaf het bordes van het oorspronkelijke raadhuis.
Tijdens de ontspannen nazit met alle nieuw- en oud-gedecoreerden is er oranjebitter en – vanzelfsprekend – kaas. Burgemeester Schmidt komt gedag zeggen tijdens zijn ronde langs de dorpen.
11.30u Loco Groeneweg en ik verlaten een warm Kamerik tussen vele geparkeerde auto’s door. Bij de braderie kan men over de spreekwoordelijke koppen lopen.
11.54u De trein verlaat station Woerden volgens dienstregeling.
(…)
12.20u In de trein uit Den Haag hebben vele dagjesmensen plaats gemaakt voor de enkele reiziger die zich van Utrecht af begeeft.
12.34u De overstap in Amersfoort verloopt zoals gebruikelijk volgens het (spoor-)boekje. Onderweg vang ik een flard van een – al even gebruikelijk – hardop gevoerd telefoongesprek. …..14 gewonden…vloekwoord…..geen dooien….??? Mijn telefoon staat nog uit wegens lage batterij. Ik onderdruk de neiging om nadere informatie te vragen. Het bericht kan op van alles slaan. Ik ben op weg naar mijn moeder in Apeldoorn. Zij woont in een appartementencomplex tegenover Het Loo en zou de optocht gaan zien. Vaag bekruipt me het gevoel dat er bijna 9 jaar eerder was, toen ik een telefoontje kreeg met de vraag of ik al wat van m’n ouders had gehoord in verband met een vuurwerkontploffing in Enschede. Ik laat het voor wat het is.
13.06u Bij binnenkomst op station Apeldoorn doe ik mijn telefoon aan. Nog op het stationsplein komt een sms van m’n moeder door, een antwoord. Waarschijnlijk op een vraag van één van de andere kinderen; ogenschijnlijk verstuurd aan allen. “Ja hk ben thuis. zag iemand over straat rollen. afschuwelijkx”
Ik weet nu twee dingen; mijn moeder is thuis, veilig en wel. de dramatische gebeurtenis uit de telefonische flarden ging over Apeldoorn…. Ik besluiit haar niet te bellen; luister bij de bushalte mee met een telefoongesprek. De beller wordt geïnformeerd door t.v.-getuigen..
13.16u De aangekondigde bus naar Berg en Bos (uitstappen bij halte De Naald) blijkt niet te komen. Blijkt bij navraag ook helemaal niet te rijden. Ik ga lopen. Tegen de stroom in gaan links en rechts geruchten en gespreksflarden… ongeluk of aanslag? Richting het stadhuis speelt een rockbandje en op de markt giert de kermis. In het Oranjepark snij ik een hoek af om een blik op een podium te werpen. Indonesiche danseressen bewegen er traag maar beheerst.
13.35u Ik onderdruk de neiging om eerst aan de andere kant van het flatgebouw te gaan ‘ramptoeristen’ en loop meteen door naar de flat van ma. Die ziet er asgrauw uit, trilt en praat onsamenhangend. Als de telefoon weer rinkelt huilt ze niet voor de eerste keer. Wat een geluk bij dit ongeluk dat ik met haar had afgesproken.
Ze had vanaf kwart over acht staan wachten achter het dranghek, vlak voor de bocht naar rechts. Schuin tegenover de mensen die later lafhartig in de rug gereden werden. Toen dat gebeurde was de koninklijke bus net voorbij gereden en zag m’n moeder tussen twee volgauto’s door een lichaam over straat, en een schoen door de lucht schieten. Tegen de mensen links naast haar die ze inmiddels royaal had leren kennen had ze in een reflex gezegd “O hier gebeurt een vreselijk ongeluk; ik ga weg.” Had zich subiet omgekeerd en was weggelopen.
Later die middag maken we een ommetje over het gazon voor het paleis. Met twee echtparen raken we aan de praat op een verder leeg veld. Van alle dorpen van de gemeente staan er nog enorme fotoschermen. De presentaties zijn verder afgebroken en verlaten. Enorme voorraden snacks en drank worden onverrichterzake afgevoerd. Hier wordt nog meer duidelijk hoeveel gevolgen de daad van één persoon heeft: we staan met zes man op een terrein waar er tienduizenden hadden moeten lopen.
Bij het paleis zien we Balkenende uit een zijdeur komen. Mijn moeder lijkt zich redelijk te hebben hervonden want loopt tamelijk doelgericht op de zich vormende kring bij het interview met RTL af. Later blijkt dat ze in beeld komt. We wandelen langzamerhand terug; vele cameraploegen maken her en der sfeerbeelden.
Mijn moeder meldt en passant dat ze in de vroegte nog had overwogen om aan de overzijde te gaan staan….
Geen rare gedachte want daar had je het meeste zicht. Ook schiet haar te binnen dat ze haar india-sjaal over het hek heeft laten hangen. De telefoon blijft rinkelen.
Na het eten wandelen we richting stad. Voor het Oranjepark ga ik alleen verder naar het station.
21.56u Trein naar Utrecht. Ik val half en half in slaap.
Een uur later is het op de Oude Gracht nog een levendige toestand. Bij Broodje Ploff is alles donker.