SCHEISSHOLLAND

‘Voetbal is oorlog’. Rinus Michels de meest succesvolle trainer van het Nederlands elftal ooit, droeg niet voor niks als bijnaam De Generaal. De wijze waarop hij een bevelsstructuur vorm gaf zou men haast als Duits gründlich kunnen typeren. Afgaande op de tot nu gespeelde wedstrijden op het EK in Portugal, is de inzet op het veld inderdaad behoorlijk scherp. Er staat duidelijk iets op het spel.
Een uitzondering vormt Nederland – Duitsland. Met een variant op de geroemde speelwijze op het WK van 1974 is deze match meer 'totaaloorlog' of zo u wilt: ein Totalkrieg. Vanaf het moment van de loting is een wedstrijd tegen onze 'oosterburen' aanleiding voor een clichématige stroom mediaherhalingen en beschouwingen. Mijn voetbalminnende zoon van 11 kan van de wedstrijden uit 1974 en 1988 inmiddels precies aangeven wanneer de doelpunten gaan vallen en wie er scoort. Ogenschijnlijk wordt dit door het volk gevreten. Een goede graadmeter daarvoor zijn reclamespotjes, want daar ligt marktonderzoek aan ten grondslag. We mogen dus aannemen dat de muts van een biermerk, die als toeter tegen een Duitse herdershond wordt ingezet de consument bijzonder aanspreekt.
Aan Duitse zijde is het al niet anders. De voorbeschouwingen van de afgelopen dagen toonden aangeschoten Nederlandse supporters op een Portugees terras. Op de opmerking van de interviewer dat men zich het bier van Duitse makelij goed liet smaken, was het voorspelbare antwoord "O, aber die Deutschen kunnen zeer gut bier machen, aber fussballen kunnen Sie leider nicht!"
De sfeer in Duitsland zelf werd onder meer getypeerd door een in beeld gebracht wandelend meisje, gehuld in oranje shirt met opdruk 'ScheissHolland'. Zo wordt het televisiescherm vanzelf verlaagd tot de glazen waarop geschreven wordt door kinderen en dwazen. Zoals ook op het internet, waar dezelfde categorie en erger zich vrijelijk kan uiten. De uitschakeling van Nederland voor het WK 2002 was aanleiding voor de website www.ihr-seid-nicht-dabei.de Die kent inmiddels vele Nederlandse tegenhangers, waarvan volgens het ook al gratis blad Spits www.alles-ist-vorbei.de de leukste zou zijn.

Ik ben nooit bij een interland geweest, maar toen FC Twente in 1975 de thuiswedstrijd speelde in de finale om de UEFA-cup tegen Borussia Mönchengladbach, stond ik op de jongensrang achter het doel gewoon naast Duitse supporters. Dat kon en bleef gewoon, ook toen Twente al snel op onoverbrugbare achterstand werd gezet en de Duitsers de yell Hi ha ho, Twente ist k.o. aanhieven. Eigenlijk stond ik geïnteresseerd te luisteren naar hun 'plattduuts', dat praktisch overéén kwam met ons eigen Twents. Na afloop ging een ieder zijns weegs. De enige ophef die er vooraf was geweest, waren misdragingen op het veld -met name van Twentse zijde- tijdens de uitwedstrijd. Daar bleef het bij. Geen rellen, geen media-rellerigheid. Alleen voetbal en de bijbehorende sfeer. Rond 1970 kon je het kapotte gazen hek dat de jongensrang scheidde van het veld, nog zo naar voren duwen en er tussendoor glippen. Hooguit stond een suppoost je met boze vuist na te zwaaien. Meerdere keren heb ik die sprong vlak voor het eindsignaal gewaagd, waarna je voor de eretribune gehurkt wachtte op de sintelbaan, om na afloop het veld op te rennen en Twentse schouders te bekloppen of zelfs spelers te omhelzen. Ik haal nog dat ontzagwekkende gevoel terug dat het door en door bezwete shirt en lijf van Kick van der Vall opriep....

Tsja, dass war einmal.


16 juni 2004