TERINGEXTRA'S

Uit de periode dat de Engelse televisie voor het eerst in mijn Nederlandse huiskamer doordrong, is me een verkiezingsspotje bijgebleven. Het stilstaande beeld vertoonde een boom met weelderige kruin, temidden van een weidelandschap. Een commentaarstem prees de Conservative party aan. Niet zozeer door te benadrukken waar de partij voor stond, maar door het afkraken van de Socialist party. Kern van het betoog was dat je op die club niet kon bouwen, wat aanschouwelijk werd gemaakt door de boom geluidloos om te laten vallen: het wortelstelsel ontbrak, de stam bleek domweg op het gras geplaatst. Einde uitzending.

Quintus Cicero (103-43v.C.) schreef het al in zijn Verkiezingshandleiding: “..als het enigszins mogelijk is, moeten er schandalen onthuld worden over de misdaden, het seksleven en de corruptie van je tegenstanders, al naar gelang hun karakter.” Desondanks een al te makkelijke strijdwijze. De mate waarin die de boventoon voert mag als cultuuruiting worden bestempeld. Het Engelse districtenstelsel waar slechts één van de 2 à 3 partijen de dienst uitmaakt, lokt eerder tot modder gooien uit dan ons eigen veelpartijen-stelsel. Waar minderheden domineren is coalitievorming vereist en die wordt erg ongeloofwaardig na een campagne waarin partijen elkaar voor rotte vis uitmaken. Coalitievorming dwingt echter tot het sluiten van compromissen. Dat is onder aanvoering van D66 een vies woord geworden, terwijl Fortuyn de aversie met populistische krachttermen verder liet evolueren. Merkwaardig want de echte vieze woorden horen bij het districtenstelsel.

De Nederlandse polder mag dan braaf zijn, verdraagzaamheid is ook wat waard. Taalverruwing brengt ruwe omgangsvormen met zich mee; en daar komt maar oorlog van.
De vele democratische partijen vormen een aspect van Nederlandse cultuur, die ook wordt weerspiegeld door ons ‘vele-omroepen’ bestel. Engeland is ook hier consistent: tot de intree van commerciële zenders viel er alleen voor de staatsomroep BBC te kiezen.

Het is zowel democratisch als keuzevrij dat leden via hun verenigingen invloed uitoefenen op het programma-aanbod. Een cultuuruiting die eveneens met name wordt bestreden door de partij met de kleinste zetel-leden ratio, de Democraten66. Vanwaar toch die drukte? Als een omroepclub onvoldoende aanhang verwerft verdwijnt ze eenvoudig. Voor BNN lijkt dat op te gaan. Deze onder Aad Nuis tot het publieke bestel toegelaten vereniging ziet de leden met het oorspronkelijke boegbeeld Bart de Graaf heengaan. Uit alle macht tracht BNN zich nu te onderscheiden, geheel in stijl van de programmering. In de Spits valt vandaag hun advertentie te lezen. Motto is “We zitten in de shit, dus word lid”. Nieuwe leden krijgen de DVD ‘Het beste van Bart’ in het vooruitzicht gesteld, waarvan ons wordt toevertrouwd dat die “boordevol teringextra’s” zit.

Ik heb er de Metro nog even op nageslagen: die advertentie staat er niet in. Zelfs boven Nederlandse spoorwegen valt er wat te kiezen!

22 oktober 2003