RADICALITEIT, THE AMERICAN WAY

Vanochtend op Schiphol teruggekeerd na een verblijf in Michigan. Het hartland van de nazaten van ds.Van Raalte. Radicalen waren dat; uit overtuiging stapten ze uit de Hervormde kerk. Dwarsgezeten op last van de koning, zochten zij hun heil elders. En radicaal zijn de meeste nazaten nog steeds. Exemplarisch vond ik de ontmoeting met een uiterst vriendelijk echtpaar, gepensioneerd, actieve vrijwilligers voor de gemeenschap die je zo de sleutel van je huis zou toevertrouwen. Zij het dat dat daar niet hoefde omdat de hele neighbourhood de deuren dag noch nacht op slot deed… Je weet niet wat je ziet maar het is ongelogen. De verwachting die men daar van de staat heeft is dan ook navenant laag: waar niet wordt ingebroken, ziet men zelfs het belang van politie(taken) slechts beperkt... Trottoir voor de deur? In een deel van het gebied waar ik was werd dat aangelegd door degene die een huis laat bouwen. Een onbebouwd stuk grond betekende er vooralsnog een hap uit het trottoir!
Studeren? Onze afgeslankte beurzen zou menigeen koesteren.
In dat licht verbaasde het dan weer niet dat –vooral– de vriendelijke dame het denkbeeldige schuim om de mond kwam, zodra wij kwamen te spreken over politiek en politici, oftewel belasting-eisers. Elke ferme verwensing liet zij gepaard gaan met een naar instemming uitziende blik op het Nederlandse gezelschap, maar een nerveus hiklachje verraadde de twijfel. Op haar stelling dat “de moslims inmiddels Detroit over hadden genomen” volgde de vraag hoe ver wij daar nog van af waren. Mijn antwoord dat we een handvol haatzaai-moskeeën hebben en de overige problematiek vooral straatterreur is van onaangepaste jongeren, weliswaar moslim-angehaucht maar niet daardoor gedreven, verschoof dat onderwerp pardoes. Het “hele socialist zooitje in Washington zou er bij de volgende verkiezingen uitgeknikkerd worden”, zoveel werd wel duidelijk. Toen ik me de opmerking veroorloofde dat de geharnaste tegenstellingen waartoe beide partijen elkaar veroordelen de economie en dus de door haar zo hoognodig geachte banencreatie tegenwerkte, kwam ze met Reagan op de proppen. Zo iemand hadden ze ook nu weer nodig. Die bracht de mensen bij elkaar. Ik deed er een schepje bovenop en stelde dat men voor die rol dan beter niet met Sarah Palin op de proppen kon komen. De blik na deze directheid kan het beste in het Duits als ekelhaft geduid worden. Echtgenoot, vietnam-veteraan en milder ontlokte dit een grijnslach, waarop hij liet volgen dat het om die reden inderdaad beter was als de natie zich verenigde onder de senatoren Perry, dan wel Romney….
Kenmerkend voor radicaliteit is het verdiepen van tegenstellingen, in plaats van die te overbruggen. Daarom kunnen we er niks mee. Hoe radicaler, hoe bloediger. Daar doet het feit dat de Van Raalte-radicalen hun politieke opvattingen nog samen laten gaan met onbaatzuchtige inzet voor de gemeenschap niet aan af. Wel biedt de tucht van het woord nog aangrijpingspunten voor matiging. Op de 10e verjaardag van 9/11 verwoordde de predikant onder wiens gehoor ik me begaf het geheel in de lijn van Van Raalte:" Heb het niet uitsluitend over al die anderen die onbegrijpelijke (wan)daden verrichten. Bedenk dat er in ieder van ons een Mohammed Atta schuilt…"

Oftewel: wie staat, zie toe dat hij niet valle. Kijk, radicaliteit die bij zichzelf begint en niet van elke twijfel gespeend is, daar kan ik nog wel wat mee.

17 september 2011
ps zoals uit mijn vorige column bleek geldt dat de radicaliteit van Groen Links aanzienlijk minder. Daarop schreef GL-raadslid Leemhuis dit stuk. Daarop ga ik hier afzonderlijk in.