BOERKINI ZOEKT VROUW
Gaan Islam en de westerse democratieopvatting samen? Volgens Islam-theoloog
Tarik Ramadan wel. Onlangs kreeg hij daarover bij een lezing voor studenten,
volgens dagblad Trouw voornamelijk reacties met een hoog ‘vraag
het aan Mona’-gehalte. “Mag ik in het huwelijk treden zonder
mijn ouders om toestemming te vragen”. Dat werk.
Mij branden al heel lang andersoortige vragen op de lippen. Die houden
verband met de toenemende tegenstelling tussen de ruimte die moslim-minderheden
in westers-democratische landen ondervinden, en die landen met een moslimmeerderheid
aan hun minderheden toestaan. Twee berichten uit het nieuws van afgelopen
donderdag en vrijdag spreken boekdelen: Onder druk van het Europees parlement
heeft de Turkse overheid een wet aangenomen die de onroerendgoedrechten
van niet-islamitische minderheden moet verbeteren. (..) De wet voorziet
niet in de teruggave van geconfisqueerde onroerend goed dat is doorverkocht.
Turkije heeft de afgelopen decennia voor miljoenen euro’s aan bezittingen
van christenen afgenomen. (..)
Pas dat eens toe op onroerend goed van moslims in Nederland. Zomaar als
gedachteoefening.
Katholieken maken 4 procent uit van de bevolking van Indonesië, het
grootste moslimland ter wereld. Uit een interview
in Trouw met de aartsbisschop van Medan, Sumatra blijkt: Er zijn streken
waar de wet zo is veranderd dat iedereen, dus ook katholieken, volgens
strenge regels gekleed moet gaan. Dat betekent dat katholieke vrouwen
in Padang, zwaar gesluierd over straat moeten gaan.
Een gedachteoefening vice versa: Dwingen wij moslima’s om hun boerkini
niet te dragen als ze willen zwemmen?
In toenemende mate valt onder libertijnen de neiging te bespeuren, om
met alle gedoe rond de islam, religie steeds meer als een irritante factor
te beschouwen. Religie op één hoop, waarvoor in het openbare
leven geen plaats meer moet worden ingeruimd.
Een miskenning van het feit dat democratie daar wortel heeft geschoten,
waar het christendom dominant was. En dan met name de protestantse variant
ervan.
Een miskenning van een wezenlijk verschil tussen de bijbel en de koran.
De bijbel is ontstaan uit op schrift gestelde overleveringen, die in vele
eeuwen tot ons zijn gekomen en bijéén gegaard op concilies.
Het boek is onder meer opgebouwd uit historische geschriften, poëzie,
brieven en vier beschrijvingen van het leven van Jezus (de evangelieën).
Daartussen is soms verschil en tegenspraak. Daarover is discussie mogelijk
en die wordt sinds jaar en dag gevoerd. Toegegeven, in het verleden en
tot in Noord-Ierland heden ten dage, deels op niet-vreedzame wijze. De
kern is echter dat het onder christenen normaal is om over (onderdelen
van) de bijbel te discussiëren.
Van de koran wordt echter geloofd dat die van kaft tot kaft door Allah
is gegeven. Het boek is letterlijk uit de hemel afkomstig. Woord van god,
waarover niet kan worden gediscussieerd. De Islam wordt dan ook met het
zwaard verspreid (Al Kaida, Taliban; Al Sadr; Sudan; Saudi Arabië),
c.q. met wettelijke dwang, zoals hiervoor met twee voorbeelden geïllustreerd.
Ben ik tegen burkini’s in onze zwembaden? Nee, want wij zijn verdraagzaam
tegenover minderheden. Zo zijn wij en dat moeten we zo houden.
Waarom kennen wij die verdraagzaamheid? En waarom is men dat in moslimlanden
niet?
Die vragen moeten we hardop bediscussiëren. Zowel om trots te ontwikkelen
op onze staatsvorm, en Verdonk-extremisme te ontzenuwen. Als wel om op
te komen voor de onderdrukten en vertrapten in landen met een moslimmeerderheid.
27 februari 2008
|