BOERKINI ZOEKT VROUW

Gaan Islam en de westerse democratieopvatting samen? Volgens Islam-theoloog Tarik Ramadan wel. Onlangs kreeg hij daarover bij een lezing voor studenten, volgens dagblad Trouw voornamelijk reacties met een hoog ‘vraag het aan Mona’-gehalte. “Mag ik in het huwelijk treden zonder mijn ouders om toestemming te vragen”. Dat werk.
Mij branden al heel lang andersoortige vragen op de lippen. Die houden verband met de toenemende tegenstelling tussen de ruimte die moslim-minderheden in westers-democratische landen ondervinden, en die landen met een moslimmeerderheid aan hun minderheden toestaan. Twee berichten uit het nieuws van afgelopen donderdag en vrijdag spreken boekdelen: Onder druk van het Europees parlement heeft de Turkse overheid een wet aangenomen die de onroerendgoedrechten van niet-islamitische minderheden moet verbeteren. (..) De wet voorziet niet in de teruggave van geconfisqueerde onroerend goed dat is doorverkocht. Turkije heeft de afgelopen decennia voor miljoenen euro’s aan bezittingen van christenen afgenomen. (..)
Pas dat eens toe op onroerend goed van moslims in Nederland. Zomaar als gedachteoefening.
Katholieken maken 4 procent uit van de bevolking van Indonesië, het grootste moslimland ter wereld. Uit een interview in Trouw met de aartsbisschop van Medan, Sumatra blijkt: Er zijn streken waar de wet zo is veranderd dat iedereen, dus ook katholieken, volgens strenge regels gekleed moet gaan. Dat betekent dat katholieke vrouwen in Padang, zwaar gesluierd over straat moeten gaan.
Een gedachteoefening vice versa: Dwingen wij moslima’s om hun boerkini niet te dragen als ze willen zwemmen?
In toenemende mate valt onder libertijnen de neiging te bespeuren, om met alle gedoe rond de islam, religie steeds meer als een irritante factor te beschouwen. Religie op één hoop, waarvoor in het openbare leven geen plaats meer moet worden ingeruimd.
Een miskenning van het feit dat democratie daar wortel heeft geschoten, waar het christendom dominant was. En dan met name de protestantse variant ervan.
Een miskenning van een wezenlijk verschil tussen de bijbel en de koran. De bijbel is ontstaan uit op schrift gestelde overleveringen, die in vele eeuwen tot ons zijn gekomen en bijéén gegaard op concilies. Het boek is onder meer opgebouwd uit historische geschriften, poëzie, brieven en vier beschrijvingen van het leven van Jezus (de evangelieën). Daartussen is soms verschil en tegenspraak. Daarover is discussie mogelijk en die wordt sinds jaar en dag gevoerd. Toegegeven, in het verleden en tot in Noord-Ierland heden ten dage, deels op niet-vreedzame wijze. De kern is echter dat het onder christenen normaal is om over (onderdelen van) de bijbel te discussiëren.
Van de koran wordt echter geloofd dat die van kaft tot kaft door Allah is gegeven. Het boek is letterlijk uit de hemel afkomstig. Woord van god, waarover niet kan worden gediscussieerd. De Islam wordt dan ook met het zwaard verspreid (Al Kaida, Taliban; Al Sadr; Sudan; Saudi Arabië), c.q. met wettelijke dwang, zoals hiervoor met twee voorbeelden geïllustreerd.

Ben ik tegen burkini’s in onze zwembaden? Nee, want wij zijn verdraagzaam tegenover minderheden. Zo zijn wij en dat moeten we zo houden.
Waarom kennen wij die verdraagzaamheid? En waarom is men dat in moslimlanden niet?
Die vragen moeten we hardop bediscussiëren. Zowel om trots te ontwikkelen op onze staatsvorm, en Verdonk-extremisme te ontzenuwen. Als wel om op te komen voor de onderdrukten en vertrapten in landen met een moslimmeerderheid.

27 februari 2008

Terug naar de homepage