EK JOURNAAL  2008

De gekte is alweer geruime tijd losgebarsten. Koning Voetbal regeert tijdelijk het land. Tweejaarlijkse zinsbegoocheling in aanvulling op het jaarlijkse reguliere carnaval. Dat is immers niet meer toereikend bij het huidige welvaartspeil annex gebrek aan zingeving. De jongste zoon heeft de oranjevlaggenslierten alweer hangen – zij het aan de achtergevel; wij zijn tenslotte wel ìn de wereld, maar niet vàn de wereld….

25 juni    Duitsland – Turkije
Nu de maatschappelijke invloed van voetbal groter wordt, moet de keuze van een next best-favoriet niet al te lichtvaardig gemaakt worden. Ik bedoel maar: burgers hangen vlaggen en posters op bij een EK, waar een politieke verkiezing niet of nauwelijks nog tot publieke steunbetuigingen aanzet. Integratie van allochtonen verloopt via voetbalelftallen, zelfs nationale selecties met genaturaliseerde Brazilianen, Turken etc. niet alleen zonder problemen, het leidt zelfs tot enthousiasme. Via voetbal lukt wat politiek onmogelijk schijnt.
Turkije moest dan ook maar niet winnen. Aan hun integratie met het Europese democratie-ideaal is met het bereiken van de halve finale al vergaand bijgedragen. De nationalistische stroming daar zou aan de haal gaan met een eindoverwinning, wat de erkenning van de rechten van minderheden en van de Armeense genocide niet dichterbij brengt.
Een Russische overwinning zou een prooi zijn voor ‘sterke man’ Putin, en daarmee de aandacht afleiden van de bedenkelijke politiek die die man voert.
Spanje moet het worden! Een democratisch land sinds – nog maar – 1975, dat allesbehalve nationalistisch is met alle scheidslijnen tussen Basken, Catalanen en nog zo wat regio-fanatici.

23 juni   llusie - Werkelijkheid

De poule des doods heeft zijn naam waargemaakt: geen enkele deelnemer overleefde de kwartfinale. Gelet op de poulewedstrijden is dat voor Nederland het meest opmerkelijk. Ik heb zelf het gevoel dat de roes werd afgekapt, zodra het persoonlijke leed rond Bouhlarouz bekend werd. Althans zo verging het mezelf. Ik hoorde het als ‘laatste nieuws’ via de autoradio en ervaarde het haast zelf als een morele knak. Juist het kenmerk waarop vele eerdere lichtingen van het Nederlands elftal de mist ingingen, een te veel aan ego’s, verkeerde dit tournooi in zijn tegendeel. Er was sprake van een haast intieme, familiaire omgang. Als zich dan aan één persoon een overlijden opdringt, ervaart de hele groep dat heel direct.
Het is psychologie-van-de-koude-grond, maar het gigantische verschil in speelstijl moet haast wel tussen de oren verklaard worden. Natuurlijk, Rusland speelde onverwacht goed, maar was niet alleen daardoor superieur. Ze speelden ‘Nederlands’ voetbal: naar voren. Met Guus Hiddink aan het roer, kan dat toch geen verrassing zijn geweest?
De grootste verliezer vond ik het publiek. Eens te meer werd duidelijk dat hier feestneuzen verzameld waren in plaats van voetbalsupporters. Een supporter hoor je juist als het je club slecht gaat, om als 12e man het verschil te maken. Zaterdag liet het ‘oranjelegioen’ vanaf de aftrap zich eveneens door de Russische pressing in de hoek duwen. Als geslagen honden lieten de gloriejagers zich door een minderheid overschreeuwen. 90 minuten en langer. Slechts onderbroken door gejuich om de Nederlandse goal. Het is de keerzijde van voetbal als alternatief carnaval; als decor voor babbelboxen waarin voetbal wordt vermengd met Frans Bauer, André Rieu, Freek de Jonge of andere clowns.
Niet alleen de beker is een illusie gebleken. Het Voetbal zelf is één grote illusie.
Zonder welke het leven overigens maar saai zou zijn.

21 juni    Kroatië - Turkije

..... en opnieuw staan de Turken voor de poorten van Wenen...

20 juni     Bouhlarouz – ….. 

Onverwacht snel kreeg de oproep van Agnes Jongerius om jongere vaders, vorige week ondersteuning van meerdere leden van het Nederlands elftal. Na de wedstrijd tegen Frankrijk showden zij hun enthousiaste vaderschap. Het deed in de verte denken aan Woodstock 1969. Het festival rond three days of peace and love.
John Sebastian gaf destijds behoorlijk high, uiting aan het ultieme gevoel:
You know, that eh,some cat told me that eh,
his old lady just had a baby…
and it made me think it really is a city here….
Geboren worden, sterven…
Daarbij valt al het andere weer op zijn plaats, en valt voetbal terug tot wat het hooguit is:
de belangrijkste bijzaak in het leven.

19 juni    Czsar Guus - rest van de wereld

400 jaar na czsar Peter de Grote, leent een volk van 16 miljoen mensen, opnieuw kennis aan dat volk van 140 miljoen. En met succes.

Ach ja, één van die 16 miljoen coaches kunnen we we uitlenenl niet waar?!

18 juni   Reserves – Roemenië
Vandaag dagje heen en weer geweest naar Amsterdam. Tijd om vele krantenkoppen te snellen: “Reserves binden Roemenië aan de zegekar”; “Italië leeft dankzij Oranje”. Van Wezeperbroek tot de Jordaan kan men oranjeslingers aantreffen en op de Nieuwedijk etaleert Beate Uhse oranjekleurige ‘gadgets’. We hebben ons bij menige woonboot afgevraagd hoe de eigenaar gaat verhinderen dat tientallen uitzinnigen er komende zondag een duikboot van gaan maken, bij het toejuichen van de oranjehelden….
Wat dat aangaat kennen we geen reserves meer.

17 juni    Polen – Oekraïne
Alle Menschen sind Fussbäller, und werden dadurch Brüder. Het is voor Tsjechië toch een stuk triester om het tournooi achter zich te moeten laten dan voor Polen. Zij moeten heel de carrousel opnieuw meedraaien, waar de Polen nu al zeker zijn van plaatsing voor het volgende EK. De keuze van UEFA-baas Platini om Polen en Oekraïne de tournooi-organisatie in 2012 te gunnen, heeft veel van de pingpong-diplomatie waarmee Nixon de VS toenadering bracht tot het China van Mao ZeDong: de politiek gespleten natie Oekraïne kan zodoende als één geheel, weg van de Kaukasische horden, zijn EU-ropese oriëntatie afronden.
Onder Koning Voetbal’s wapenrok, worden allen EU-ropeaan. Zou Barroso Platini niet ‘es met de Ieren laten praten over 2016?

16 juni   Westen – Derde wereld
Ons koloniale verleden was jarenlang de verklaring voor het beschikken over atletische Surinaamse voetballers. Tegenwoordig kunnen ook landen zonder die erfenis een multicultureel team op de been brengen. Zo blijkt Polen over een Braziliaan te beschikken, is Zweden niks zonder Zlatan Ibrahimovic en deed de Turk Hakan met Zwitserland Portugal de das om.
Marokko, waar onze ontdekkingsreizigers nimmer voet aan land zetten, kan via landgenoten als Khalid Bouhlarouz en Ibrahim Afellay maar zo deel krijgen aan het Europees kampioenschap. Eigenlijk ontstaat zo een nieuw kolonialisme: voetballers kiezen die nationaliteit waarmee de kans op succes het grootst is. Op die manier ontstaat de typische onderontwikkelings-verhouding ook in de voetballerij: arme landen leveren de grondstoffen; de verwerkende industrie staat in het Westen.
Goed beschouwd zou Suriname dus uit zichzelf ook ver moeten kunnen komen in de internationale arena. Dat dat niet gaat gebeuren ligt volgens mij aan onderontwikkeld zelfbewustzijn. Neem Indonesië, dat onze ontwikkelingshulp uit trots niet eens meer wil aannemen, maar trots is als een pauw op de scorende - in oorsprong van de Molukken stammende - Giovanni van Bronckhorst……

14 juni   Nederland - Frankrijk

Corvidae monedula fladderen en hippen temidden van de restanten van het feest: oranje grondzeil; tuinstoelen her en der, begeleidt door het geruis van strengen oranjevlaggetjes in de ochtendbries. Als lijkenpikkers op een slagveld azen ze op restanten chips, 11 uur geleden in duizelingwekkend opgezweepte emotie vertrapt door een elftal 15-jarigen. Jongens onder elkaar die bij aanvang van De Match, in het volkslied een spontane aansporing zien om te gaan staan, de rechterhand op het hart….
Nog slapen zij de slaap der onschuldigen. Een cadmium-oranje overall – winkelhaak in een broekspijp – hangt slap over de trapleuning. Nieuwe huid voor binnen bereik gekomen kwartfinale-euforie.
En de buren? Die houden nog steeds niet van voetbal. Maar wel van onze jongens!

13 juni  Polen - Oostenrijk

De naam Beenhakker zal in origine bedoeld zijn zoals been door de Vlamingen wordt benut om de slager aan te duiden: beenhouwer. In het Engels wordt dat dan bonechopper. Satirische meerwaarde krijgt de vertaling legchopper, en dat is ongetwijfeld hoe Don Leo zich gisteren gaarne bij scheidsrechter Webb zou hebben geïntroduceerd. De man die zijn Polen twee punten en daarmee een reële kans op de volgende ronde in het tournooi door de neus boorde met zijn toegekende strafschop.
De Kroatastrofe werd er voor onze oosterburen minder groot door. In mijn directe omgeving heb ik daarover trouwens zoveel leedvermaak aangehoord, dat ons dat vanavond nog wel ‘es kan gaan opbreken…. Die wedstrijd ga ik -op uitnodiging- aanschouwen bij onze predikant – geboren onder de rook van De Kuip – die de beamer van onze kerk benut om de wedstrijdbeelden groot op de muur te projecteren….. ik ben er niet gerust op of hier zegen op rust.

12 juni   Bert - Bert

Bij gebrek aan voetballend vermogen moet een mens zijn eigen gloriemomenten koesteren: gisteravond nieuw 10 km-PR op het veelzijdige parcours-met-noordenwind van de Hippolytusrun te Middelstum: 45.11,3 ('treintje' oudere heren....)

11 juni         CDA - PvdA

Calvinistisch-eerlijk erkende Wouter Bos in het wekelijks interview met de (vice) minister-president vrijdag, dat hij de kansen voor Italië hoger inschatte. Aj, aj, aj. Volgens mij doet een leidend politicus er het beste aan om niet als voetbalkenner op dat soort vragen te antwoorden. Een dooddoener in de trant van “Ik hoop op een sportieve match en dat de beste moge winnen….”, acht ik het meest passend. Een excellentie als mr. J.H. Donner zou dat doen. Een Wouter Bos kan zich dat echter niet veroorloven als voorman van een (voorheen) volkse partij als de PvdA. In zijn geval kan men naar mijn wijze van zien het beste ongeclausuleerd uitspreken dat men vierkant achter Oranje staat, en er van uit gaat dat ‘we’ hen een poepje laten ruiken.
Het CDA is ook hier volkser en uit communicatie-oogpunt sluwer: ze hebben niet alleen minister Donner, ook starten ze een e-cards-actie om duidelijk te maken dat het CDA achter het Nederlands elftal staat. (Een volstrekte dooddoener die als ‘nieuws’ gebracht wordt. Immers, het is uitsluitend de SGP wie het niet aangerekend wordt als ze het hele EK links laten liggen.) En Europarlementariër Esther de Lange begint de site delangebal.nl De oranjeklant die er voor uitkomt CDA te stemmen wordt er meteen geafficheerd als de meest populaire speler.

10 juni   Nederland - Italië

The day after
Behaaglijke warmte trekt alsmaar weer naar peilloos diepere lagen onderbewustzijn….
Totdat zonnestralen aanhoudend door oppervlakte dringen, en bewustzijn de geest overmant.
Knipperende oogleden geven vermoeden van leven.

Plotsklapse oogopslag – verstarde blik….
getroubleerde armkneep
en als door een adder gebeten dringt in elke vezel door: IK DROOM NÌET

9 juni   Polen –Duitsland
Mijn favoriet heeft gisteren gewonnen. Ik ben voor Duitsland. In tegenstelling tot mijn kinderen, en ik durf het nog hardop te zeggen ook. Het is buitengewoon misplaatst om de Duitsers niet te mogen. Qua voetbal past hun spelopvatting beter bij die van ons, dan bijvoorbeeld de Italianen met hun nadruk op de defensie. Qua mentaliteit liggen zij ons veel beter dan de Fransen met hun arrogantie. Alle sentiment in de trant van “Oma ik heb uw fiets terug!” hebben we toch in 1988 wel voorgoed achter ons kunnen laten? Ook de opgeklopte haat van de Polen jegens de Duitsers zegt niks. Onze oosterburen staan meer open voor de fouten in hun geschiedenis dan de Russen, dankzij wie de Polen nu nog bij ons moeten komen metselen en bloembollen steken.
Zij en die spaarzame Nederlander met gerechtvaardigd oorlogsressentiment, moeten een wel actueel woord van de Dalai Lama ter harte nemen: “Of ik kwaad ben op China? De Chinezen hebben al mijn land bezet. Ik wil niet dat ze ook nog mijn geest bezetten.”

7 juni Zwitserland – Tsjechië
Deze week bewonderde ik de oranjeversiering in het woonwijkje dat verrees op de plek waar mijn (groot)ouders hun Doe-het-zelf-zaak in de Enschedese wijk Boswinkel opbouwden. Er hing een enkele Turkse vlag tussen. Voetbal verbroedert! - zolang er van die ander één is of er een paar zijn tenminste. Het tafereel illustreerde nog eens, hoe irreëel het voornemen is om dubbele nationaliteit bij wet te verbieden. Alleen omdat we bewindslieden hebben die een oorspronkelijke nationaliteit niet kunnen (Aboutaleb) of willen (Albayrak) opgeven.
Dubbele nationaliteit is de reden dat wij vanavond voor de Zwitsers zijn. Vaste lezers van dit blog zouden kunnen veronderstellen dat die voorkeur ontspringt aan de nationaliteit van FC Twente-spits Blaise N’Kufo. Alhoewel deze rasechte Helvetiaan die voorkeur zeker kan schragen, wordt dit sentiment opgeroepen door onze Zwitserse nicht. Waarom zij en haar gezin bij elk EK voor Zwitserland en Nederland zijn, en bij elk WK voor Nederland, Zwitserland en Brazilië, leest u in hun hartstochtelijk pleidooi voor handhaving van de dubbele nationaliteit.