Bijdragen 2e helft 2009

29 december    ornithologie van de koude grond

De berijpte wereld van vanochtend bracht een eerste waarneming ooit van Turdus Iliacus ! Drie tuinen verderop, in de tot boom uitgegroeide hulst die het vele rood van z'n bessen scherp aftekent tegen zijn bladergroen. Niet te missen en te versmaden blijkens het langdurige fourageren.

24 december  Mierikswortel en Rodewijnazijn

Op het journaal rept men van ‘kerststress'. Een fenomeen dat wordt ontleend aan het feit dat op de beide kerstdagen een zondag volgt. Hetgeen noopt tot inkopen voor drie dagen. 24 december vormt daarnaar een soort springplank. Winkels puilen uit met ‘stressende kooplustigen'. Wij begeven ons tijdig in dit gewoel. Het strijdplan voorziet in een tactiek waarbij echtgenote de winkel doorkruist, op zoek naar van de Lijst te strepen waar. Onderwijl wijk ik niet uit de buurt van de winkelkar. Niet alleen om de tas met portemonnaie te bewaken… een dolende kooplustige zou er in een onbewaakt ogenblik spullen uit kunnen lichten nietwaar?

Die functie stelt tot toe schouwen in staat.
Een man met grijze kabouterbaard en dito muts duwt zijn kar met vaste tred door de gangpaden. De impliciete boodschap is duidelijk: wie een botsing wil vermijden dient een stapje opzij te doen. Een dame zie ik dat schielijk doen. Vrede op aarde.
Mobiele telefoons worden ingezet om de laatste aanwijzingen te ontvangen dan wel onderhandelingen te voeren. Tekstflarden komen door. Een bedrijfsleider antwoordt een dame die ergens om verlegen zit dat het item “niet aan te slepen is.”
Crisis? What crisis!
Overigens geldt dat om geheel andere reden voor een uiterst gangbaar produkt als eieren. De Zaanse grootgrutter heeft het betreffende schap voorzien van de mededeling dat “wegens Europese maatregelen “de gehele voorraad aan de Oosterburen is verkocht…

Echtgenote vangt iemands vraag om mierikswortel op. De strekking van het antwoord is dat dat er gewoon nooit is. Zo'n kerstdiner lokt rare vragen uit.
Wij zelf zijn onder meer op zoek naar rodewijnazijn. Had ik überhaupt nimmer van vernomen. Aan het eind van de rit kan dat echter van de Lijst geschrapt! Zo niet de felbegeerde vanillestokjes. Nog voor het scheiden van de markt weten wij die echter op traditionele wijze te verkrijgen. Een passerende buurvrouw blijkt een zakje bemachtigd te hebben maar behoeft niet de gehele inhoud. Ze biedt aan die te delen. Gratis. De kerstgedachte breekt spontaan door, want wij laten op deze geste prompt de wedervraag volgen of zij nog ergens verlet van heeft. Dat blijken uien te zijn; heeft zij naast gegrepen. Welnu, daar kunnen wij uit onze thuisvoorraad weldadig in voorzien.
Ruilhandel. Vrediger kan niet.

Gezegende kerstdagen

Serious request  (4)

Frits Bolkestein verwoordt vandaag in de Volkskrant voortreffelijk het hieronder opgeworpen thema waarom het westen rijk is en geld doneert aan arme landen.(momentane tussenstand Serious request: 1,7 miljoen) Hij combineert dat met de veelvuldig in dit blog aangeroerde tegenstelling tussen de christelijke en de moslimcultuur. Lezen !

23 december  Serious request  (3)

Trouwens, gisteren viel m'n oog op een kop in de Volkskrant "3FM-actie schaadt lokale markt". Oei, even dacht ik dat de lokale middenstand in hartje Groningen wat te klagen had. Dat zou slecht zijn voor het Gronings imago bij het positieve sfeertje dat het DJ-gebeuren omringt. Het ging echter om de lokale markt in de malaria-gebieden. De muskietennetten die daar gefabriceerd worden, worden door de netten die het Rode Kruis in Zweden laat maken en gratis uitdeelt, uit de markt geprijst....

Tsja, hoe blij moeten we dan eigenlijk zijn met deze 'noodhulp'?

21 december  Serious request (2)

Malaria is een ziekte waarvan in het museum duidelijk wordt dat die bij aanvang van de 17e eeuw in Nederland actief werd bestreden. De welvaart die de Gouden Eeuw bracht maakte dat nadrukkelijk mede mogelijk.Zoals de hele armen- en ziekenzorg stelselmatig werd aangepakt. En dat gunnen we anderen ook met onze donaties. En zo gaat het Rode Kruis met de 3FM-actie muskietennetten aanschaffen, die de regering van een ontvangend land als Indonesië zelf geen prioriteit toekent.

19 december  Serious request

Gisteren het Amsterdams Historisch museum bezocht. Men kan er terug naar de bakermat van de VOC en de oorsprong van onze welvaart. Indrukwekkend goed beschouwd, hoe men met beperkte technische middelen de zeeën bevoer. We denken vaak besmuikt terug aan die koloniale tijd. Toch haakt er iets...

's Avonds terug in Groningen nog even met de jongste zoon naar de Grote Markt. Daar wordt gecollecteerd. Tegen malaria . Belangrijk, maar het neemt de oorzaak van de armoede en dus ziekte niet weg.

Hoe neo-koloniaal is het eigenlijk dat de huidige machthebbers in Indonesië de rijkdom van hun bodemschatten die ons rijk maakte, niet aan hun hele bevolking ten goede laten komen?? Malaria is immers goed te voorkomen!?

5 december    Heerlijk avondje

De dit jaar gevolgde gouwe ouwe-concertreeks gisteren afgesloten met Cuby and the Blizzards. Toen ik de oudste zoon meldde dat dit de eerste afspraak in zijn agenda was, keek hij me vragend aan. Leuk met pa naar een optreden, maar over die band moet je me ff wat meer vertellen…. Die deed geen bellen rinkelen…. Aj, aj, aj.
Het youtube-kanaal bood alvast een intro in de roemruchte historie van C + B. Cryptische aanduiding die als gekalkte tekst op Winschoter muren door een jeugdige echtgenote ooit abusievelijk als ‘Claus + Beatrix' werd geduid…
De zitplaatsen raken het eerst bevolkt. Een enkeling wordt met rolstoel en al de zaal in gereden… Pal voor aanvang durven een man of zes zich in de grote lege ruimte voor het podium te posteren. Een grijsaard – pilsje geroutineerd ter hand – heeft door de jaren zijn oude spijkerpak steevast door een nieuwe vervangen. Als het licht beperkt wordt tot het podium grijpen velen de dekking van het duister aan om alsnog de open ruimte in te nemen. Nadat de bandleden hun instrumenten ter hand genomen hebben komen de vocals het podium opwandelen. Cuby geeft in native Drents aan “met genoegen in de Ooste'poo't” op te treden.
De enkele aanwezige jongere is snel voor het gezelschap gewonnen. Elk bandlid geldt als dinosauriër maar beheerst het eigen instrument feilloos. Cuby zingt zoals deze vogel al jaren gebekt is. Een jeugdige blazerssectie voegt stevig ritme aan de toch al tempovaste oer-formatie toe. Erwin Java reïncarneert als Jimi Hendrix zelf als hij met plotse beweging de gitaar in z'n nek legt en er op los soleert.
Het optreden maakt een groot enthousiasme los, dat in de finale culmineert als Cuby meldt “dat zij de Ooste'poo't niet zonder Window of my eyes zullen achter laten”. Slotakkoord is een fantastische uitvoering van Appleknockers Flophouse .
Drie vijftigers slaan thuis met bier en nabeschouwingen de brug naar het nageslacht.

4 december  Ijscoman

In m'n jeugd reed bij ons een ijscoman door de straat, bekend als Freekie. Hij woonde verderop in de Ypkemeulenstraat. (‘naar de vroeger hier gelegen molen') Freekie was als eenvoudig man, aangewezen op wat men noemt ‘eenvoudig werk'. De baantjes die we tegenwoordig weggerationaliseerd hebben. Voor kinderen die hem uitprobeerden had hij immer een vriendelijke grimas en een woordje klaar. Standaard was de rijmelarij waartoe we hem uitdaagden:
“Freekie he´j ok ijs van dertig?”
“Nee da's nie prettig.”
Het waren de tijden waarin het schepijsje van een kwartje plaats maakte voor slechts een waterijsje aan twee stokjes.
Freekie's achternaam was Totebel, wat in omgangstaal al snel verwerd tot ‘Tooteballe'. Ik heb altijd getwijfeld of dat zijn echte naam was. Zie ik deze week bij Gelkinghe dat het een Nederlands woord is en dat Freekie's voorouders waarschijnlijk iets met vis hadden.
Weer een levensraadsel ontsluiert.

30 november  Advent

De krant berichtte op de nieuwspagina´s dat dit weekeinde het Islamitische Offerfeest werd gevierd, inclusief achtergrondinformatie over het hoe en waarom ervan. (Een al in het bijbelse oude testament opgenomen verhaal over Abraham die bereidheid toont zijn zoon Izaac te offeren.)

Geen bericht over het aanbreken van de Advent, de vier weken voorafgaande aan het kerstfeest. Toch bijzonder relevant ook voor het verhaal over Abraham, omdat met de geboorte van Christus en het daarop volgende Paasfeest, alle Oudtestamentische offers overbodig werden.

Die samenhang komt - gelet op de voortschrijdende onkunde over het christelijk geloof - minstens zozeer nieuwswaarde en achtergrondinformatie toe.

23 november  Koning Voetbal
Evenzeer vast thema in dit blog is voetbal. En dan met name de toenemende maatschappelijke betekenis ervan. Onmiskenbaar rukt de voetbalsport immers op: daar waar kerken worden verlaten verrijzen voetbalstadions als hedendaagse kathedralen. Sacrale rituelen worden ingewisseld voor huwen of het verstrooien van as op de middenstip van de favoriete club….Van een familie ken ik het vaste patroon voor de uitvaart van dierbaren: geen Mieke Telkamp, maar het clublied van Feijenoord schalt ter begeleiding van de laatste reis.
Nou kennen we die hartstocht al langer uit Latijnse landen, alwaar religie en voetbal heel goed samengaan. Daar waar tussen Honduras en El Salvador zich ooit een voetbaloorlog afspeelde, zien we de betekenis ook doordringen in het politiek bestuur. Via de versmelting van clubeigenaar, mediatycoon en premier doet de gevaarlijkste machtssamenballing zich al jaren voor in de persoon Berlusconi. En dan hebben we het al over Europa. Zuid-Europa weliswaar, maar toch. Sinds de door opzettelijk hands verworven plaatsing door Frankrijk voor het WK-2010 kent dit fenomeen een nieuw chapiter. De Ierse minister van Justitie eiste het overspelen van de match. De president en de minister van buitenlandse zaken van Frankrijk boden het Ierse volk hun verontschuldigingen aan…. Beschaafde landen helpen hun voetbaldiplomatieke problemen beschaafd de wereld uit.
Een minder optimistisch scenario tekent zich af indien ooit Georgië zich aldus weet te plaatsen ten koste van Rusland. Of Armenië ten koste van Turkije…. Griekenland – Turkije…. Oekraïne – Rusland…
Houdt die Van Rompuy wel van voetbal???

21 november   trotse pa

Vaste lezers van dit blog hebben al geruime tijd nieuws gemist over de oudste zoon. Twee jaar geleden vertrok hij naar Australië. De oproep van de premier aan de natie om meer VOC-mentaliteit te laten zien, leek er naadloos bij aan te sluiten. Nou lezen jonge mensen geen kranten (meer), dus die oproep stond geheel los van zijn vertrek. Toch hebben twee jaar backpacken een kerel van hem gemaakt in de trant die de premier beoogde. Tomaten, pompoenen en meloenen, van alles heeft ‘ie geplukt. Met Arbo of gezondheidseisen had dat alles weinig van doen. Landbouwgif kleeft er aan je kleren en uitbetaling gaat niet per uur, maar per kilo. Wat dat betreft gaan wij beschaafd om met de mensen die hier asperges steken. De Aussies laten vliegtuigladingen gelukszoekers van over de hele wereld binnen, maar na een jaar is het wegwezen. Onverbiddelijk. Toch is het de oudste zoon gelukt er twee jaar van te maken. Door 7 weken te plukken in de onherbergzame Northern Territories bij de Aboriginals verdiende hij een jaar verlenging. En die zit er nu op. De reis die hem onder meer naar Samoa bracht loopt ten einde.
De verloren zoon meldde deze week dat ‘ie z'n retourticket heeft aangeschaft.

14 november  jaartje ouder

Voor de tweede keer de 10 km van de Cromwijckloop in Woerden gelopen. Naast een prachtig stukje Kromme Linschoten, strekt het parcours zich uit langs de A12. Vorig jaar, op een zaterdag nota bene, liepen we er langs een file. Daarin veroorzaakten we nog een kop-staartbotsing doordat we de wachtende automobilisten afleidden.... De crisis schijnt door te werken in de auto-mobiliteit. Dat was te merken: geen file vandaag, het raasde door. Ikzelf daarentegen ging 2 minuten langzamer... 45.15

9 november  voor immer een heuglijke dag

Op mijn kamer hangt een vaantje van Dynamo Dresden. Fussball-Meister der DDR staat er op met een groot aantal jaartallen van 1953 - 1985. Ernaast een vaantje van Dynamo Berlin. Ooit een ijhockeyclub die tegen het Groninger GIJS aantrad in het Europese tournooi voor bekerwinnaars. Het vaantje uit Dresden kreeg ik bij de officiële ontvangst op het stadhuis van hun jeugdelftal. Tsja ik was wethouder sportzaken in de Koude Oorlog.

Vandaag 20 jaar geleden sloegen de inwoners een definitieve bres in de Muur. Het monument voor de dwingelandij die communisme genoemd werd. Uiteindelijk was het Hans Modrow die in de DDR het licht uit mocht doen. De vorige week gaf hij in Metro te kennen dat de bouw van de Muur, "destijds de enige juiste beslissing was geweest"......

Die man is erevoorzitter van Die Linke. Op hun internetpagina vandaag geen nieuws.

8 november  zomaar een mooie dag

Het leven van een wethouder kan mooi zijn. Je komt nog 'es ergens en je krijgt nog 'es wat. Zo mocht ik gisteren het eerste exemplaar in ontvangst nemen van een prachtig boek. De oudheidkundige vereniging Woerden e.o. met 700 leden één van de grotere in Nederland publiceerde het over de geschiedenis van het onderwijs aldaar. In m'n dankwoord relateerde ik de grote belangstelling voor geschiedenis aan globalisering en de toenemende veelkleurigheid om ons heen. Mensen willen weten waar ze vandaan komen, om bij te dragen aan identiteit. Ook in het persoonlijke zoals blijkt uit de grote vlucht van stamboomonderzoek en programma's als Spoorloos.

's Avonds beleefde ik het optreden van een levende legende. Joan Baez trad op in de Groninger Oosterpoort. 68 inmiddels maar met een stem zo goed als dit optreden .

2 november   klassieker of oldtimer?

Het is opvallend hoezeer in de media de match Ajax-Feijenoord aandacht krijgt. Om het idee van 'klassieker' maar overeind te houden, dook Studio Sport diep in het archief om er een gesprekje met de vader van Sjaak Swart uit te vissen. Dat is 45 jaar geleden... In de tijd dat voetbalclubs nog werden bevolkt door lokale jongens. 'Eigen kweek' zogezegd. Het huidige voetbal met teams waarin soms geen Nederlander meer valt te ontdekken, laat staan een lokalo, is geglobaliseerd.

Het aardige is dat de provincieclubs - ooit als armetierig bedoelde aanduding die de 'boeren' reeds lang als geuzennaam dient- geëmancipeerd zijn. Hun beste spelers zijn niet meer vanzelfsprekend te koop voor de 'oldtimers'. Die overigens al in geen jaren meer landskampioen werden....

Kijk maar naar de ranglijst .   ;-)

31 oktober  Zie de mens lachen om verkeersregels  (3)

..ik beken namelijk op vaste routes, zelfs door rood te fietsen... Met name het traject huis - station v.v. is dermate uitgesleten dat geen verkeerslicht nog verrassingen biedt. Aangezien laat weggaan een eigenschap is die me aankleeft, speculeer ik op geen oponthoud bij het halen van de trein. Dat werd me - vorig jaar - één keer noodlottg: een moeder met kind naast zich, dwong tot minutenlang verbeiden van het groene licht. Te lang om de beoogde trein nog te halen.... 

Verkeerslichten zijn in Duitsland ook anderszins bron van vermaak. Het DDR- Ampelmännchen groeide uit tot cultfiguurtje. En in de coalitievorming staat de Ampel-Koalition voor een regering van SPD-FDP-Grünen. Wij korten dat simpel af tot paars .

Overigens zou het huidige Schwarz-Gelb (CDU-FDP) aangevuld met die Grünen, er de Jamaìka-Koalition opleveren. Wie zei dat Duitsers over weinig fantasie beschikken?

28 oktober   Zie de mens lachen om verkeersregels  (2)

Uit eigen waarneming kan ik echter melden dat de individualistisch-Nederlandse trend daadwerkelijk in het regels-minnende Duitsland oprukt. Wandelend door de voormalige BRD- hauptstad Bonn, trof me vorige week een bord met dezelfde waarschuwing bij een van Ampeln voorziene voetgangersoversteekplaats. Strekking: geef kinderen niet het verkeerde voorbeeld.

Op zich logisch, zij kunnen de risico's van door rood oversteken immers een stuk minder overzien.

Een openhartig Geständnis : met inachtneming van deze waarschuwing voeg ik me al sinds jaar en dag naar de trend in kwestie. En dat zelfs in overtreffende trap........

26 oktober  Zie de mens lachen om verkeersregels (1)

Onlangs berichtte de Duitsland-correspondent van de Volkskrant dat hij in Berlijn jarenlang als enige rode voetgangerslichten negeerde. Aanvankelijk bleef hij met de Duitsers staan, ook al was er in de verste verte geen naderend verkeer te bekennen. Gaandeweg durfde hij de negatieve blikken te trotseren. En waarlijk, meer dan regelmatig ziet hij nu ook Duitsers hun eigen individuele afweging maken.

Kort daarop verklaarde een Nederlander in een Scandinavisch land dat daar nimmer iemand door rood zal lopen.

Daarmee lijkt de Nederlander ook in verkeersgedrag hyper-individualist. Temeer daar in dezelfde tijd in Alphen aan den Rijn de burgemeester het nodig vond een bord te laren plaatsen met de melding dat oversteken door rood, een slecht voorbeeld biedt aan kinderen.

24 oktober   Jongens lopen achter

Een feest der herkenning, die opening van dagblad Trouw hedenochtend: "Overstap naar brugklas nekt veel jongens". In de herfst van 1970, gaf mijn eerste middelbare school-rapport daar evenzeer blijk van... het grossierde in onvoldoendes. Naar ik meen waren slechts enkele inferieure vakken als handenarbeid en tekenen daarop uitzonderingen. Tsja, de wereld bleek uit shag, aaibare meisjes, hippe muziek en vrijheid te bestaan. In de fietsenkelder omtplofte zelfs 'es een rookbom.... Mijn moeder moest opdraven en kreeg te horen dat ik in de eerste schifting afviel. Tijdig aansluiten op het juiste niveau was het devies, oftewel probeer het 'es op de mavo . Dankzij het overtuigend pleiten door mijn lieve moeder, vergunde men mij respijt. Daarop was de boodschap duidelijk... Zij geloofde wel in me, maar nu was het aan mij....

Het kerstrapport klonk als een klok. Ik mocht deel uit blijven maken van die wereld van lange haren en witte jacken . Het vertrouwen van mijn moeder niet beschaamd. Een levensles geleerd.

21 oktober  Zie de mens en lach (2)

De moderne, zich tot individu emanciperende mens is een ideaal uit de Verlichting. We kunnen er thans vergaand de balans van opmaken. Een baby/boomer als Nelleke Noordervliet doet dat zaterdag in Trouw. Haar conclusie komt er op neer dat we verwende kinderen zijn. Tsja, eigen verantwoordelijkheid is niet gelijk opgegaan met autonomieverwerving. Pijnlijk duidelijk wordt dat bij de roep (zo niet de eis ) dat de veelbekritiseerde staat ('albedil'), bedreigde spaarders te hulp moet schieten.

Echt autonoom - en ongelukkig - was Robinson Crusoë.

17 oktober  Zie de mens en lach

Met de toename van de welvaart hebben we ons kunnen ontworstelen aan conventies en sociale controle. Individuele vrijheid voor de autonome mens wordt als ideaal vooral gemeten in keuzevrijheid. Dat is royaal gelukt. Onze kinderen groeien op met onoverzienbare hoeveelheden tv-zenders en Giga/bytes. Van 'ziekenfonds' kunnen we elk jaar wisselen. Wie zelfstandig woont wordt onophoudelijk gebeld met alternatieve keuzes voor stroom- gas- en telecom-abonnementen.

Gelukkig maar dat vrijheid ook omvat de vrijheid om niet te kiezen.... Deze week ben ik op eigen verzoek in het bel-me-niet-register ingeschreven. Dat ging gepaard met de "vriendelijke groeten" van "Uw bel-me-niet beheerder'. YES man! Ik hoef niet meer te kiezen....!

14 oktober  "Wir sind das Volk"  (3)

Op een zondagochtend in juli woonde ik de dienst in de Leipziger Nikolaikirche bij. Vanuit deze kerk werd het Montagsgebet startpunt voor de demonstraties die uiteindelijk de val van de DDR en de muur (9 november) inluidden. Christian Führer, tot december jl. voorganger in de Nikoaikirche beschreef zijn levenverhaal dit voorjaar in het boek ´Und wir sind dabei gewesen´ over ´Die Revolution die aus der Kirche kam´. Zijn boek verschaft een kijk op het alledaagse leven in de DDR, vanuit iemand die er voor koos om daar te blijven, maar zijn kerkelijk werk benutte in dienst van vrede en gerechtigeid. De alledaagse spanning en vooral het maar net uitgebleven bloedbad van 9 oktober komt de lezer zeer nabij. Ook in de IKON-uitzending van gisteravond .

12 oktober   "Wir sind das Volk"  (2)

De korte trip die ik de afgelopen zomer met Janwillem Compayen naar Dresden en Leipzig ( foto's ) maakte, bepaalde ons nadrukkelijk bij het 20 jarige 'jubileum' van het einde der DDR. Momenteel is in het in de Enschedese wijk Roombeek verrezen museum Twentse Welle, een tentoonstelling gaande over het DDR-alledaagse. Hopelijk niet te scharen in de trend van ´Goodbye Lenin´. Wat dat aangaat is de titel veelzeggend van het boek waarin politbureaulid Gùnther Schabowski terugblikt: "Wir haben fast alles falsch gemacht'.

10 oktober   Het zijn trouwens tijden

om de ranglijst in de peiling te houden......... :-)

9 oktober  "Wir sind das Volk" (1)

Vandaag 20 jaar geleden luidden meer dan 70.000 demonstranten in Leipzig het einde in van de dictatuur in het oosten van Duitsland. Dat de DDR voor velen in de 40 jaar van haar bestaan een gruwelijke nachtmerrie was, lijkt soms schuil te gaan achter een beeld van sympathieke onnozelheid. Zoals bijvoorbeeld uitgedragen in de film 'Goodbye Lenin'. Onder meer met het motief dit beeld tegen te gaan, houden vrijwilligers het hoofdkwartier van de Staatssicherheitsdienst in Leipzig in originele staat in stand.

8 oktober   ouderdom komt met de jaren

Een mens krijgt wat toegezonden; went aan de vaak onooglijke uiterlijkheid die post van regelmatige afzenders kenmerkt. Doorgaans aanbiedingen waarom men niet gevraagd heeft. Vaak blijven ze hier enige tijd op een hoop, tot een vlaag van opruimwoede er in om scheurt. Maak ik ruim een week na dato een brief open van CNV- Publieke Zaak... blijk ik iets te krijgen! Een Irischeque van 15 eur. Omdat ik 25 jaar lid ben.....

Lidmaatschap van een politieke partij en een vakbond, beschouw ik - levend in een democratie - als een kwestie van beschaving.

5 oktober   Denken en doen

De provinciehoofdstad dient zich traag aan in pauzerende werknemers en koopjes scharrellende individuen. Zoals op elk zichzelf respecterend marktplein manifesteren zich cliënten van het lokale CAD in ongericht geroep en doelgericht vragen naar een “bijdrage voor het slaaphuis”. In de schaduw van haar toren een alleszins vredig beeld. Geen scherpere tegenstelling denkbaar met de slagschaduw van 65 jaar geleden, toen operatie Market Garden hier dieptepunten beleefde.
Een nationaal Historisch Museum past op deze plek.
Van de fietser op het marktplein valt allereerst zijn postuur op. Als het al zou willen, aan de heersende traagheid kan het zich eenvoudig niet onttrekken. Zwoegend lastdier op stoffige derde wereld-wegen gelijk.
Onmiskenbaar. Hij is het. De grootmeester die sinds jaar en dag de Nederlandse ranglijst aller tijden aanvoert. Haast mechanisch stuurt hij zijn vehikel richting fietsstandaard. Plastic tasje bungelend aan drie vingers, de krullen als vanouds in de nek gekranst. Paard D4 zou ik antwoorden als ik zijn gedachten moest raden. Blouse uit de corduroy broek. In elk opzicht een zwaargewicht.
In de supermarkt houdt een onbetekenend bundeltje groente zijn blik twee minuten gevangen, voordat het in de tas verdwijnt. Al slenterend - blik op oneindig - gaan hier en daar potjes door zijn handen. De grootmeester wikt en weegt. De prijs van de betreffende producten? De keuze van te combineren ingrediënten? Of zijn het heel andere combinaties die de cerebrale functies tarten.
Hooguit drie items scant de caissière van de kampioen, voordat die zijn fiets opnieuw overbelast. Een anonymus, die toch een opening biedt om de sportkampioen in hem te herkennen…. Voor wie het wil zien.
Hij loopt op hippe gympen.

3 oktober   Weg met ons  (slot)

Nog deze week was te lezen dat in Marokko een lid van het koninklijk huis trouwde met een blonde Duitse. Toen daarop gemor rees attendeerde de familie er onmiddellijk op dat de egaa moslima was en haar ouders zich al geruime tijd geleden bekeerden. Zij hadden zelfs, zo werd ten overvloede vermeld, hun namen ingewisseld voor islamitische.
Dat is tolerantie in de Islam? En Nederlanders, met een niet in Nederland geboren Islamitische burgemeester van Rotterdam, een dichter des vaderlands met de naam Ramsey Nasr, met rechters die criminele Marokkaanse broers niet uitwijzen ondanks het verlopen van hun verblijfsvergunning…. wij zouden slechts denken dat we tolerant zijn??
De Nederlandse tolerantie moet worden afgelezen aan gelijkberechtiging voor de wet, scheiding van wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht, en de handhaving van elementaire grondrechten, een vrije en pluriforme pers. Die toets kan ons land, in tegenstelling tot welk islamitisch land dan ook doorstaan.

Meer welwillend laat het type denken dat mw. Özdemir in Trouw ten toon spreidt, zich ook anders verstaan. Namelijk als een uiting van goede inburgering… de klaagtoon is niet anders dan die van de gemiddelde autochtone Nederlander….

voorgaande bijdragen 'Weg met ons'

21 september  Radicalisme is in Nederland vooral folklore  (2)

Nederland is gebouwd door minderheden die het met elkaar na onderlinge strijd hebben weten te rooien. Kent u succesvolle scherpslijpers? Politieke partijen aan de uiterste randen van het links-rechts schema blijven hier daadwerkelijk randverschijnselen. We zijn er één van de welvarendste en vredigste landen op aarde mee geworden. Bestuurlijke verantwoordelijkheid wordt slechts gedragen door partijen van het midden. De publieke kritiek die daarmee gepaard gaat, raakt een partij als Groen Links feitelijk nooit. Aan de rafelrand is het imago van radicaliteit prima vol te houden zonder ooit echt mikpunt te worden. Middenpartijen dragen daar aan bij: ze lijken te mild of hebben er tactisch geen baat bij om die relatieve positie aan de kaak te stellen.
Maar wat is eigenlijk de bijdrage van de radicale partij? In vooral grote steden levert de club wethouders. Welke radicaliteit wordt daar gerealiseerd? Juist in diezelfde grote steden vindt uiterst rechts zijn voedingsbron. Radicaal links staat er machteloos bij. Als ze eens een Commissaris der Koningin leveren taait die door de zijdeur af. Gewoon heel Nederlands ten onder gegaan aan ‘gedoe'. Geen strijd op politiek ‘leven of dood'. Vooral heel saai, met bonnetjes en zo. (Diens IJslands bankieren had ook iets 'radicaals', maar dan anders.)
Landelijk is oppositioneel gekef niet van de lucht. Het enige wapenfeit – ik laat me graag verbeteren – lijkt mij het succesvol in libertijns vaarwater trekken van de PvdA. Daarmee is Groen Links een schijngestalte: ze zijn iets in de schaduw van anderen.
Eigenlijk is het voor die partij altijd herfst: ze sterft niet onder een winters kleed; de radicale lente blijft een eeuwig woordenspel.

20 september   Radicalisme in Nederland, is feitelijk gewoon flauwekul (1)

De laatste dag van de zomer.. mooie aanleiding voor een herfstig stukje. Reeds eerder schreef ik over de risico's van hardlopen in dit jaargetijde. Toen gerelateerd aan de keel-binnenvliegende-insecten. Ook vandaag ging er weer één of ander torretje op verkenning in het maag-darmstelsel. Een ander gevaar openbaarde zich eveneens : vallende kastanjebolsters. Door er hard onder door te lopen wordt het risico van een voltreffer kleiner. Maar gisteren, tijdens de dorpsschouw in Kamerik, een inventariserende wandeling om de staat van de openbare ruimte op te maken, was het risico in de Kastanjelaan aldaar een stuk groter. Gelukkig konden alle vrijwilligers hun rondtocht ongehinderd vervolgen, en afgezien van de platgereden herfstbladerensmurrie, vaststellen dat hun dorp er prima bij ligt. Wat is het daar mooi. Omringt door zelfkazende boeren en hun hoeves ligt Kamerik daar idyllisch te wezen. De hippies die zich er begin jaren '70 vestigden en met hun vrijgevochten leefstijl de ingetogen inwoners shockeerden, zijn al lang lid van de oudheidkundige vereniging. Die wil niet dat er ook maar iets verandert. Conservatief heet dat.

19 september

Een hartelijke groet aan de poezenminnende lezeres; dank voor je bericht.

18 september   Weer in de lucht

Na recent aan enkele webvolgers zelfs vragen over vermeende levensmoeheid dezerzijds ontkracht te hebben, stellen techniek en trouwe vrienden me eindelijk weer in staat 'de lucht in te gaan'. PFFoei... hopelijk bent u daar nog???

17 juli   lekke compu

Tsjonge, m'n computer vertoonde kuren. De combinatie tijdgebrek en een raadselachtige oorzaak voor de problemen verhinderden een snelle kuur. Zo'n blog is dan maar zo een maand verder....

Toch aardig van die ene vaste lezer om er aanleiding in te zien naar mijn welbevinden te informeren....

Pikte bij de ICT-jongens en meisjes nog een mooi ' slijtpaadje ' door de taal op: "Kan de repa van Westerink naar de balie gebracht?"