31 maart       in het nieuws

Ten tijde van het publiceren van mijn boek met ervaringen over mijn interim-wethouderschap in Delfzijl, mijmerde ik in deze rubriek ‘es over de mogelijkheid iemand in de trein te treffen die in dat boek zit te lezen…. Een aardige gedachte die zich nog niet voordeed. Maar….. het had gekund. (Jan Veldman is tekstschrijver, o.a. voor de Groningse regiosoap Boven Wotter. )


Opdrachtgever Bureau Raedelijn zette in hun maart-nieuwsbrief een product waaraan ik met hen werkte on line.

27 maart      “Waar visie ontbreekt, verwildert het volk”

De SP is groot geworden onder de eigen gekozen benaming van ‘tegenpartij'. Gesymboliseerd door affiches met een gegooide tomaat. Dat verzamelen van onvrede loonde, de partij groeide uit zijn voegen. In Groningen elke ronde verkiezingen totdat de partij twee jaar geleden tot het college van B&W toetrad. Sindsdien blijkt dat een tegenpartij niet het verschil maakt dat ze pretendeert: de SP besloot tot sluiting van het Natuurmuseum, en stemde deze week in met het uitgeven van 450.000 euro aan troubleshooters die de problemen bij een ambtelijke dienst op moeten gaan lossen. Hiervoor werd geen aanbestedingsprocedure gevolgd, en één van de onderzoekers schijnt de echtgenote te zijn van de stadsadvocaat. Er is heel weinig fantasie voor nodig, om de reactie van de SP hierop te voorspellen, ware die partij nog in de oppositie. Laten we ons dit soort alledaagse gedragingen vooral voor ogen houden, bij het zien van die andere uitbuiters van onvrede: “tegen de islam”, maar geen begin van oplossingen; “tegen oude politiek”, maar geen voorstellen voor hoe het wel zou moeten.

26 maart         .... nooit meer eenzaam?

Begin september meldde NRC*Next dat wie nog geen uitnodiging had gehad om tot Linkedin toe te treden (nog) niet meetelde. Het aantal ‘leden’ in Nederland zou liggen tussen de 350.000 en 1 miljoen. Wereldwijd waren dat er toen 13 miljoen, sinds de start in 2003. Gemiddeld heeft een LinkedIn-gebruiker 19 (!) contacten. “Om te voorkomen dat het een wedstrijd contactenverzamelen wordt, schermt de site het aantal connecties af zodra dat boven de 500 komt. (..) Er werken 140 werknemers. Een groot deel van de 28 miljoen dollar venture kapitaal komt van Sequoia, de ‘prominentste investeerder van Silicon Valley’, dat eerder geld stak in Apple, Google en Youtube toen niemand er nog iets in zag.”
Volgens linkedIn doet het aantal er niet toe. Kwantiteit is so five seconds ago. “Het gaat er niet langer om wie je kent. Het gaat er om wie zij weer kennen.”
Dus daar hangt mijn profiel ook tussen, en de stats geven aan dat er regelmatig op gekeken wordt. Maar of die pro's zich er echt tijd voor gunnen? Laatst stemde ik weer iemand toe om In te Linken. Een bekende sinds 25 jaar die ik alleen nog via de media ontwaar. Mijn e-bericht met korte social talk werd een dag later beantwoord. Na de uitgewisselde prive-gegevens volgde de intrigerende slotvraag: “Vertel ‘es, wat doe jij tegenwoordig?”…….

25 maart       … oftewel nooit meer eenzaam (2)

Het eerste verzoek om tot LinkedIn toe te treden kwam van mijn vriend-sinds-de-lagere-school Rijk Willemse, taalvirtuoos. Kort opéén volgden nog enkele verzoeken. Van goede bekenden. Reden om er ‘es een blik op te werpen. Een profiel bleek gauw gemaakt en het feit dat ik er naar deze site kon verwijzen haalde me over. Een jaar bleef mijn profiel zo ongeveer beperkt tot het feit dat ik was geboren en er waaide af en toe een professional aan. Maar LinkedIn blijkt een vlek op onzichtbaar vloeipapier. Begin dit jaar kwamen ook verzoeken binnen van niet-vrienden. Door hun ogen bezien kwam die slordige pagina me eerder over als anti-reklame en stond ik voor de keuze: InLinken of Afhaken….. en ja, ik sprong op de virtuele bagagedrager.
Nu ben ik reeds gelinked aan 18 pro’s. Echte Linkers doen het daar niet voor. Die zijn wel honderdvoudig geLinked. Regelmatig informeert een onzichtbare hand me over wijzigingen die ze doorvoeren: Pietje Puk added 6 new connections. J.H. uploaded his profile with a photo…. Two degrees away mag ik mij dan ook verbonden weten met 2000 connections. (the trusted friends and collegues van mijn trusted friends and collegues)… En wat dacht je, daaronder Hillary Clinton en Barack Obama…

22 maart        Linked in, hooked up? (1)

Tegenwoordig kan een einzelgänger op zichzelf blijven, en toch met een heel areaal aan relaties door het leven gaan. Ook hier werkt het internet democratiserend, in de zin van vergroten van kansen voor iedereen. In virtuele gemeenschappen komen zelfs teruggetrokken types tot tweede levens. Ze kunnen er zonder aarzeling volledig uit hun dak gaan of hun talenten onbeschroomd etaleren. Geen fobie die hen hoeft te hinderen. Via Hyves kan zelfs degene die op het schoolplein altijd in een hoekje werd gedouwd, onnoemelijk veel vrienden maken. Iedereen is er immers gelijk: zelfs Wouter Bos of JPB willen er je vriend zijn. Tot vorig jaar zag ik Hyves vooral als een speeltuin voor mijn kinderen. Die generatie zal er mee opgroeien en het wellicht meetronen in hun verdere leven. Tsja, wat voor wereld zal daar uit groeien? Een 21eeuwse variant op Pasen? Opstanding in de zin dat iemand na zijn dood nog jaren voortleeft, als vriend in een virtuele gemeenschap, waar een foto’tje en je pagina PM blijven zweven? Of verwijdert een onzichtbare hand, degene die zich er enige tijd niet roert? Dat zou dan een voordeel zijn op het echte leven waar eenzamen soms heel lang onopgemerkt dood achter kunnen blijven.
Mogelijk ga ik er nog iets van zien in de enkele decennia die me wellicht nog worden gegund. Ik ben daar nieuwsgierig naar, zonder dat het me raakt dat die ontwikkeling grotendeels buiten mijn gezichtsveld zal blijven: het is mijn wereld niet.
En toch word ik er door achterhaald. Vorig jaar kreeg ik de eerste vraag: Bert, I’d like to add you on my professional network on LinkedIn……

21 maart     ........komt er bijna in om
Naarmate een mens ouder wordt draagt ‘ie steeds meer achter zich aan. Sommige dingen zijn in zichzelf waardeloos, maar ontlenen hun waarde aan het feit dat ze al zo lang onderdeel van je levensbagage uitmaken. Dat steentje van de vakantie met opa en oma halverwege de jaren ’60; brieven van dat aardige meisje dat uit het oog verdwenen is; kleuterschooltekeningen; de boeken van Arendsoog; kantoor-accessoires van de zaak van pa; sinterklaasgedichten; mijn eerste schooltas; zelfgemaakte vaderdagcadeautjes; kleuterschooltekeningen van de kinderen….
Naast hebbedingetjes groeit de voorraad foto’s, vooral de hoeveelheid niet ingeplakte, tot een onoverzichtelijk geheel. De oudste hebben inmiddels de vervaagde kleur die de foto’s kenmerkten die onze ouders ons vroeger toonden van hun jeugd…. Maar weggooien… dat kan toch eigenlijk niet?! Dat is toch een soortement amputatie.
Niet alleen ouder worden bezwaard de verzamelaar. Daar komen nog eens de producten van recente technische vindingen bij: mailberichten en sms’jes met een persoonlijke betekenis. De hectiek rond het overlijden van mijn vader kan ik bijvoorbeeld nog steeds teruglezen in sms-berichten….. Met mijn telefoon draag ik die dagelijks mee. Ik kan er nog geen afscheid van nemen.

19 maart    Wie wat bewaart… 

De dag nadat ik 12 jaar geleden mijn afscheidsreceptie als wethouder in Groningen beleefd had (2 uur handen schudden; één toespraak), kon men mij met twee Lundia-boekenplanken over straat zien fietsen. Die gelegenheid gaf me destijds het gevoel dat normale mensen pas beleven als ze met pensioen gaan. Enfin, de hoeveelheid boeken waarmee ik werd begiftigd/opgezadeld rechtvaardigde dus een uitbreiding van mijn flexibele boekenkast. Maar zoveel boeken tegelijk krijgt men niet gelezen. Daarvoor moet daadwerkelijk de pensioenfase volgen. Vandaag ben ik er met de stofkam doorheen gegaan. Naast stof kwam ik er van die boeken tegen die ook bij De Slegte veelvuldig worden aangeboden. Platenboeken met thema’s: de natuur (opbrengst komt ten goede aan het WNF), inheemse volken (ik had de portefeuille buitenlandse betrekkingen…); Artsen zonder Grenzen (idem + volksgezondheid); Amnesty International en een hele reeks GBR*. (met name boeken waarmee naburige gemeenten hun fraaiste kant aan relaties opdringen)
Goed beschouwd is fatsoen de voornaamste reden waarom ze er nog staan, maar met de eerstvolgende vrijmarkt nadert thans hun Waterloo. Voordat ze in de rij belanden van boeken en hebbedingetjes die ik hou omdat ze er al zolang zijn en deel-van-mijn-leven zijn geworden…

* Goed Bedoelde Rotzooi - naar een zegswijze van H. Ouwerkerk

17 maart        Geluk in tuk (slot)

De vragen die men voor zo’n Nationaal Geluksonderzoek ter beantwoording krijgt voorgelegd, geven op zich al inzicht in wat de onderzoekers onder dat begrip verstaan. "Welk jaargetijde vindt u het meest aangenaam; bent u een avond- of een ochtendmens? Welke drie bekende Nederlanders vindt u het meest gelukkig en het meest ongelukkig? Geldt voor u het glas is halfvol of het glas is half leeg?"
Het aardige van participeren in zo’n panel is dat men de eigen beleving kan afzetten tegen die van de gemiddelde Nederlander. Ik bevind me in het gezelschap van de 95% deelnemers voor wie het glas half vol is. Ook voel ik me met de meerderheid minstens vijf dagen in de week gelukkig en geldt ook voor mij dat de geboorte van m’n kinderen me het meest gelukkig stemde. Ik behoor niet tot de éénderde deelnemers die zich een ochtendmens voelen; wel tot de 48% die zich avondmens waant. In BN’ers ben ik niet zo sterk. Van de gevraagde top 3 kon ik in de categorie meest gelukkig slechts prins Willem Alexander bedenken. Paul de Leeuw lijkt mij het meest ongelukkig (Wie zich jaren achteréén zozeer publiekelijk aanstelt, moet wel op de vlucht zijn voor een permanent op de loer liggende dreiging van welke aard dan ook; lijkt mij) Met goede tweede Geert Wilders te Venlo. De meerderheid van de respondenten ziet dat anders: die schaart Paul de Leeuw onder de meest gelukkige Bekende Nederlanders. Evenals Maxima trouwens en dat komt dan weer overeen met mijn keuze van haar ega. En Geert…. nou ja, dat kan niet verrassen, want die ziet het volstrekt niet meer zitten.
Eén antwoord blijft ongenoemd: ik was het gelukkigst op de middelbare school. Niet geheel toevallig in de tijd dat dit type onderzoek de mensen koud liet.

15 maart    Geluk in tuk (2)

De aantrekkelijke wijze van doceren maakte dat ik me de lessen maatschappijleer levendig herinner. Daaronder Mateman’s introductie van het fenomeen opiniepeiling. “Stop je 60 rode knikkers in een zak met 40 witte, dan is de veronderstelling dat een willekeurige greep daaruit ook een verhouding 60 staat tot 40 zal laten zien.”
In die tijd waren uitkomsten van opinieonderzoek iets bijzonders. De gedachte kwam wel op waarom jij nooit ‘es gebeld werd. Eén keer is het ons in de jaren ’60 overkomen dat een dame gedurende een uur tijdens een huisbezoek, mijn ouders allerlei dingen vroeg over het huishouden en wat daarvoor zoal werd ingeslagen.
Hoe anders is dat nu. We worden platgebeld, meest door gebrekkig Nederlands sprekende anonieme colporteurs. Maar ten behoeve van opiniepeilingen heeft internet de democratisering verder gebracht: iedereen kan meedoen door zich in te schrijven bij een onderzoekspanel. De uitnodiging daarvoor kreeg ik ongevraagd tijdens het raadplegen van één van mijn favorieten.
Multiscope bestookt mij sindsdien met uitnodigingen om vragenlijsten te beantwoorden, nu en dan met voorgehouden worst in de vorm van te verloten staatsloten en dergelijke. Zo heb ik bij gedragen aan het ‘Nationaal geluksonderzoek’.

14 maart     Geluk in tuk* (1)

In de jaren ’70 behoorde ik tot de eerste lichting middelbare scholieren aan wie het vak maatschappijleer werd aangeboden. Wij kregen dat van dhr. Mateman, aanstormend politiek talent voor de Christelijk Historische Unie en destijds wethouder – helemaal in Aalten. Later klom hij op tot spraakmakend kamerlid. In de schoolkrant werd ‘es aan hem gerefereerd in de rubriek ‘Wist U…’: “Wist U dat er hier iemand rondloopt met een buik die de gedachte oproept ‘Alles met mate man!”
Mensen als dhr. Mateman heb ik wel horen omschrijven als pitnisch type: gezellig zwaar, zeer gevat en onderhoudend. In combinatie met de ruimte die nog aan de invulling van het vak werd gelaten (er waren geen bevoegde docenten, en zij werden nog niet gehinderd door gedetailleerde bemoeienis vanuit het ministerie van Onderwijs), was maatschappijleer van dhr. Mateman een fantastische ervaring. In tegenstelling tot andere vakken zat ik er altijd vooraan en – zoals überhaupt op de middelbare school – voelde ik me er gelukkig.
Happy heet dat tegenwoordig.

* Twentse nieuwjaarswens – Tuk = (broek)zak

12 maart   homo homini lupus

Die waterleidingbreuk zondagnacht bleek een directe aanleiding voor cultuurpessimisme. Het "dunne laagje chroom" dat over de revolutionaire gezindheid van de jaren '70 lag, biedt eveneens onvoldoende weerstand om de uiterlijke schijn van beschaving op te houden: kort nadat om 08.00u de winkels in het waterleidingdroge Groningen open waren gegaan, werden mensen gesignaleerd met 30 flessen bronwater... Op enkele plekken gingen klanten met elkaar op de vuist...

Mijn zwager die zijn kleinzoontje opving kon diens papje niet meer aanmaken: alles uitverkocht.

Wateroorlogen en voedseltekorten... onheilsprofeten gaan er binnenkort vast en zeker brood in zien....

10 maart       Echte revolutie: water voor de hele mensheid

Dat ik cultureel behoudend, zo niet ouderwets ben, wordt met opgroeiende kinderen voortdurend bevestigd. In commentaren op uiterlijkheden als kleren en haardracht - een “bossie” volgens de zoons die zweren bij kort haar. Bovenal is achterlijk dat ik me ’s morgens niet douche, maar ‘gewoon’ met koud water was bij de kraan. Ik ervaar mijn haardracht en ingebouwde weerzin tegen luxe als een echo van ‘mijn tijd’. De jaren ’70 met zijn zweem van ‘revolutionariteit’. Om me heen werden Marcuse en Mao gelezen, de trotskistische voorlopers van de huidige SP plakten op schuttingen en muren, studentenbonden waren onverholen mantelorganisaties van de CPN en menige Che Guevara-beeltenis sierde kamers. De vredesbeweging, anti-kernenergiebeweging en later de kraakbeweging ontkiemden, want de wereld leek veranderbaar.
In die tijd las ik ‘es een uitspraak van een Franse professor die volgens mij de kern raakte en me bij bleef: als er op enig moment geen warm water meer uit de kraan komt, is het snel gedaan met de revolutionaire gezindheid van al die jongens en meisjes…
Met andere woorden, zodra de vanzelfsprekendheid van de hen omringende welvaart wegvalt, zal de rage oplossen. Voor mij destijds een bevestiging van mijn keuze voor de parlementaire weg.
Zomaar een herinnering op maandagochtend, als grote delen van de stad überhaupt geen water meer uit de kraan, de douchekop en de stortbak zien komen.

5 maart    Crisisgemeenten

A.s. zaterdag neem ik op uitnodiging deel aan een discussiepanel over gemeentelijk crisisbeleid. Met name gericht op jonge bestuurders, die door de dualisering (de scherpere scheiding tussen college van B&W en gemeenteraad) veel vaker dan voorheen worden geconfronteerd met bestuurlijke crises. Men heeft gemeend dat mijn ervaringen als interim-wethouder 2 jaar geleden in Delfzijl, garant staan voor een gedegen inbreng…. Het aardige is dat ook een wethouder uit het bestuurlijk rumoerige Dinkelland aanschuift.
De discussie is actueel doordat over dit thema onlangs op initiatief van Binnenlandse Zaken een rapport werd gepubliceerd. De opsteller, emeritus hoogleraar Fred Fleurke geeft er een beschrijving in van de casus Delfzijl. Zijn bronnen vermelden slechts de officiële notawisseling tussen de overheden. Desondanks komt Fleurke met de zeer waardevolle suggestie, dat de Commissaris der Koningin niet moet ingrijpen in diens hoedanigheid als rijksorgaan, maar als voorzitter van het college van GS. Zodat hij aan politieke verantwoording is onderworpen en zijn interventie niet beperkt blijft tot de beslotenheid van achteraf-ruimtes waar het daglicht van de publieke verantwoording niet doordringt.

3 maart      Verdere ontrafeling Westerink-genoom (slot)

Nou zeg, moedig ik enkele logjes terug nog het Ghanese voetbalteam aan, blijkt het om mijn ‘tweede vaderland’ te gaan…... ;-) En dat ik het vertrek van de oudste zoon naar Australië eerder als uiting van VOC-mentaliteit kenschetste is ook al niet vreemd, zij het dat hij in lijn staat met een voorgeslacht dat actief was voor de WIC.
De overgrootvader van mijn opa Beert (1885-1978), de zuiderzeevisser Jan Dirksz Westerink (1808-1897) trouwde te Elburg met Krisje Docter. (1813-1861) Haar oma Liberta Catharina Jolijn (1749-1809) was vernoemd naar haar oma (van moederszijde) Liberta Moonen, dochter van de eerder gememoreerde Arnold Moonen. Haar opa van vaders zijde was de halfbloed George Jolin (Jolijn) 1696 (Del Mina – Ghana) – 1740 (Amsterdam), geboren uit de ‘verbintenis’ tussen Michiel Jolin en Cecilia de Swartin.
Michiel JOLIN, militair in het fort Delmina te Ghana (assistent, sergiant, vaandrig), geboren circa 1645 te Valenciennes (Fra.), was rond de 70 toen hij het leven liet op het schip Eva Maria (1708),op de terugweg naar Nederland. Tijdens het schrijven van zijn testament is hij overleden, zijn "vrouw" was al overleden en hij had alleen zijn zoontje Georgie bij zich. Wat ik weet is dat hij heeft samengeleefd met Cecilia, hij kocht haar kleding (camisool knopen tot rokken) en andere zaken (behangsel). Hij werd verbannen door Wilhelm de la Palma waarover bij de WIC te Amsterdam veel klachten binnenkwamen. Het was een tiran, een zuipschuit, corrupt en een erg wreed man. Aangezien Jolijn zonder reden was verbannen (wat de la Palma toegaf) bleef hij wel zijn gage van De la Palma ontvangen. Kreeg zowaar het verzoek terug in dienst te komen maar Jolin bedankte voor de eer, pas na de dood van De La Palma werd hij weer gereïnstalleerd. Typisch dat de man zo lang heeft geleefd want iedereen legde na een paar jaar het loodje in dat klimaat....
De zoon is onder voogdijstelling geplaatst en kreeg bij meerderjarige leeftijd 4000 gulden van de Weeskamer te Amsterdam. (bron 2e WIC, drs. J.Chr. Verhage)
Via: Miranda Bos

1 maart    Verdere ontrafeling Westerink-genoom (2)

De wetenschap zelf van vluchtelingen af te stammen, kan bijdragen aan een meer gematigde bejegening van hedendaagse asielzoekers. Dat geldt zo mogelijk ook etnische tegenstellingen. Via het web werd nog meer samenhang ontbloot door een berichtje dat ik ontving van Miranda Bos. Zij reageerde op mijn familiekroniek-logjes, en maakte zich bekend als verwant: de moeder van haar grootmoeder heette Westerink.
Toen ik haar reactie hardop voorlas, ging er een golf van begrip door de rijen van mijn huisgenoten: volgens hen was de donkere uitkijk van ondergetekende definitief verklaard…. Miranda Bos schreef:
Las je familiekroniek, nog een aanvulling. als je van Arnold Moonen afstamt stam je ook af van Michiel Jolin; die was (opper)vaandrig van St. George Elmina te Ghana, en kreeg kind George van Cecilia de Swartin, jawel een Ghanese. Zwart haar zit al 10 generaties in m’n familie... ook bij jullie?

29 februari      Bush-momenten

Vooruit, omdat het zo'n bijzondere dag is en het voor de laatste keer leuk is.

27 februari         Big brother is onder ons

Dit weekend weer een 50’ers-feestje gehad. Thema’s als “wat was je mooiste l.p. ook al weer”, wisselen met de verhalen over hedendaagse bezigheden. De technische ‘vooruitgang’ komt er scherp in naar voren: van de tiptoetsen op de pick up – zag ik in 1972 het eerst bij een neef – tot recente gadgets op de mobiel.
Met meer dan verwondering beluisterde ik hoe zo’n mede-50’er bij zijn werkgever de volgende noviteit ontwikkelt: in de nabije toekomst kan men wandelend in de supermarkt, posters zien hangen met aankondigingen van evenementen. Stel je wilt naar zoiets toe, dan zullen in de poster ingebouwde sensoren reageren op een haal (een sweep zei d’ie) over die poster, om een ticket te reserveren en af te rekenen…. In je mobiel wordt een code opgeslagen, waardoor je met een haal over de kassa, zo bij dat evenement naar binnen komt…..
Ik ontbeer technisch vernuft en bezie al die snufjes met ingebouwde distantie. Niet zozeer met argwaan, maar ik ontleen er niet direct meerwaarde aan. Zo kwam het dat mijn moeder bijvoorbeeld eerder sms’te dan ik….
Me er aan onttrekken wil ik ook niet – dit blog is er een bewijs van, en of men wil of niet, men wordt deels ook simpelweg gedwongen: banken berekenen een prijs voor wie – in weerwil van de elektronische vooruitgang, papieren afschriften wil blijven ontvangen; de rente op een gewone rekening blijft ver achter bij die op een internetspaarrekening, enzovoort. Ook de belastingdienst nodigt me al jaren uit mijn btw- en andere aangiftes elektronisch te doen…
Ben ik blij dat de aangifte IB nog niet weg is?!

25 februari        Verdere ontrafeling Westerink-genoom (1)

Een dagboek als onderdeel van het wereldwijde web, is niet alleen metafoor van de vertakking die vanaf het Oer om zich heen grijpt, het legt die alomvattende samenhang ook bloot: via het weblog is een veel nauwer contact gerealiseerd met achterneef Gerrit Zoet, chroniqueur van onze wijdere familiekring. In enkele logjes rond de jaarwisseling refereerde ik onder meer aan Gerrits’ informatie over onze afstamming van vluchtelingen. Een gegeven dat voor velen aanleiding zou kunnen zijn om xenofobe reflexen bij het uitbrengen van hun stem te matigen: hun voorouders zouden wel eens op dezelfde wijze hier ten lande aangeland kunnen zijn….
Een niet onbelangrijke vluchteling-voorouder bleek de van Duitsers afstammende ds. Arnold Moonen. (1644-1711) In de literatuurgeschiedenis nota bene erkend als “navolger van Vondel” en schrijver van ‘Nederduitsche spraekkunst’ (1706), een belangrijke aanzet tot de verdere ontwikkeling van het Nederlands. Ziehier hoe een vluchteling, een buitenstaander, wezenlijk kan bijdragen aan nationaal zelfbewustzijn….
Bij nadere beschouwing leverde Moonen ook een wezenlijke bijdrage aan menige Westerink-neus….

22 februari      Plichtplegingen (slot)

Hoe nu?! Blijk ik mijn mr. Pieter-ervaring aan het doortastende staatsmanschap van Joop den Uyl te danken te hebben. Tijd voor de epiloog.
Van protocollaire toestanden had ik geen enkele kaas gegeten. Van huis uit heb ik geleerd met mes en vork te eten en (gewone) mensen beleefd te groeten. Daar kwamen ‘kleine luyden’ maatschappelijk heel ver mee. Hoger geplaatsten kwamen wij niet tegen. Maar daar stond ik, wethouders-jongmaatje, naar eigen inzicht zo keurig mogelijk gekleed. En daar ging het – achteraf bezien – vanaf de helicopterlanding al mis. Vanachter glas moet mr. Pieter al het gevoel hebben gekregen protocollair afgescheept te worden. Want daar stond een slungelig jongmens van nog geen 30, met een bos ongecoiffeerd haar, in een combinatie, waarvan een hip, pluizig colbertje deel uit maakte. Ik had in die tijd 1 stropdas. Een zelfgemaakte.. van mijn schoonmoeder…
Wist ik veel dat men een pak hoort te dragen bij de ontvangst van een lid van het koninklijk huis?! (Dat had ik niet eens…) De gedrapeerde burgemeestersketting moet zijn overgekomen als de spreekwoordelijke vlag op de al even spreekwoordelijke modderschuit, en benadrukte slechts hoezeer met mij het protocollaire afvalputje was afgestroomd….
Aansluitend aan het symposium moest ik naar de opening van een Huis voor dak- en thuislozen. Daar keek men bewonderend naar me op, (ik was de enige met een stropdas) en scoorde ik met het opdissen van mijn eerste loco-ervaring.
Ik voelde me er buitengewoon senang.

20 februari        De wereld een dansfeest

Vandaag wordt de jongste dochter 18. Dat is ook wat…. Koud in de brugklas – als de dag van gisteren – moest ik haar ‘es ophalen van een schoolfeest. Ik werd vanzelfsprekend laat besteld en mocht onder geen beding mijn gezicht laten zien… stel je voor dat anderen bespeuren dat je vader je ophaalt… Steels zocht ik mijn weg door de gang richting aula, toen dochterlief met vriendin al van verre op me toe kwam gerend. Ze hadden de aanmoedigingsprijs gewonnen met een dansje, en dat zouden ze aanstonds nog herhalen. Ik moest beslist komen kijken… Nou ja, gekleed in spijkerbroek en bij de Wibra opgesnorde, gelijkgestreepte opruim-blouse stonden beide dames-in-de-dop met een vrijmoedigheid te choreograferen, die ik op die leeftijd van-zijn-lang-zal-die-leven zelfs niet durfde vermoeden. Zesde-klassers, handenklappend in een kring er omheen… Inmiddels haalt ze cijfers voor bèta-vakken, waarvan ik de meest elementaire beginselen destijds al niet kon volgen, laat staan dat ze me nu kan uitleggen waar het over gaat. Tempus Fugit

18 februari     Concert Johan Meesters rustig verlopen

Aldus eindigde de NOS-berichtgeving afgelopen zaterdag over een typisch geval van wat Gerard Reve dichtte in ‘zuster Immaculata’.
Opening NOS-journaal 18.00u :
Philip Freriks: Amersfoort maakt zich op voor het omstreden concert van Johan Meesters. Ter plaatse is onze verslaggever. Hoe is de sfeer?
Verslaggever: Hier bij Theater De Flint is het nog rustig, maar…blablalbla…
Opening NOS-journaal 20.00u :
Philip Freriks: ..Johan Meesters… Amersfoort… veiligheid… anti-fascisten….. onze verslaggever….
Verslaggever: Hier bij De Flint staan nog rijen mensen die al lang binnen hadden moeten zijn. Er is maar één kopieermachine voor de paspoorten (..) een groepje mensen heeft geprobeerd de orde te verstoren (beeld van een zijstraat inschietend groepje van 6 à 7 personen)… blabalabalabalabala….
Het item sluit na ruim 6 minuten.
Aan het eind van het journaal kondigt Philip Freriks het journaal van 23.00u aan:
“met natuurlijk de afloop van het concert van Johan Meesters in Amersfoort.”

(Voor de Zusters van Liefde, te Weert)
Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar
verlamde oude mensen wast, in bed
verschoont, en eten voert,
zal nooit haar naam vermeld zien.
Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij vóór dit, of
tegen dat is, het verkeer verspert,
ziet savonds reeds zijn smoel op de tee vee.
Toch goed dat er een God is.
Gerard Reve in Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1987 p.80

16 februari      Kosovo onafhankelijk?

December 2006 bezocht ik het Servisch landsdeel Kosovo dat zich morgen onafhankelijk wil verklaren. Het is maar wat men onafhankelijk noemt. Het verslag van mijn reis is hier te lezen. De Groningse Gretha Lever bij wie ik er verbleef, is ook nu ter plekke en morgen live te horen via Radio Wereldomroep. Wellicht vanavond weer in 'Met het oog op morgen'.

15 februari     Een weekje buitenlandse politiek   

In Soedan moorden en verkrachten Arabisch-islamitische stammen onder hun geloofsgenoten in Darfur, met actieve steun van de islamitische regering van het land. In het Westen wordt daartegen geprotesteerd. China steunt Soedan: in ruil voor olie ontvangt het wapens en steun in de VN-Veiligheidsraad; sanctiedreigingen tegen Soedan worden door China geblokkeerd.
China organiseert de Olympische Spelen. De enige protesten rondom die Spelen, vanwege de mensenrechten en China’s steun aan een bewind dat genocide onder eigen burgers actief bevordert, komt uit het Westen. Deze week aangevoerd door Steven Spielberg.
Waarom is er geen Islamitisch protest – Iran – Syrië – de Arabische Liga - tegen China respectievelijk Soedan? Maar horen we die landen hard en vergaand ageren tegen alles wat in het Westen riekt naar anti-islamisme? Een Deense spotprent bijvoorbeeld.
Waarom worden Guantanamo Bay en Abu Ghraib door Westerse intellectuelen keer op keer aangevoerd als symbolische schandvlek voor het buitenlands beleid van de VS?
De beschavingsnormen waarop landen zichzelf en elkaars doen en (na)laten beoordelen, lopen ver uiteen.

13 februari        solidair met Kurt Westergaard

De voorgenomen moord op de Deense cartoonist Kurt Westergaard, moet gezien worden als een aanslag op de vrije meningsuiting. Met een variant op Kennedy’s "Ich bin ein Berliner", zouden alle media in de vrije wereld het voorbeeld van de Deense media moeten volgen en de tekening uit protest en solidariteit met de tekenaar publiceren. Dit blog werkt niet met illustraties of foto’s, vandaar links naar de cartoon in Berlingske Tidende, Jyllands-Posten en DR Nyheder (filmpje)

11 februari     Plichtplegingen (3)

De hier beschreven ervaringen scherpen mijn permanente bewondering voor leden van het koninklijk huis.
Mijn Pieter-ervaring werd nog complexer. Volgens de vooraf overeengekomen placering, zat ik op de voorste rij naast de directeur van de jubilerende instelling, die weer als gastheer naast mr. Pieter zat. Geheel volgens protocol was mij vooraf ingeprent, om – zodra de gastheer voor zijn welkomstwoord en jubileumrede naar het spreekgestoelte zou lopen, diens stoel in te nemen….: leden van het koninklijk huis mogen nimmer met een lege stoel naast hen worden opgescheept.

Vond ik wel gis.
Ik kreeg geen kans om met mr. Pieter van gedachten te wisselen. Nadrukkelijk richtte hij zijn belangstelling op degene die hem aan zijn rechterzijde flankeerde. Al na de verplichte handdruk op de parkeerplaats viel mij op dat mr. Pieter met nadruk en volledig op ging in degenen die wat te vieren hadden. Ik volgde slechts.
De medische wetenschap heeft aangetoond dat het wormvormig aanhangsel dat bekend staat als ‘blinde darm’ gevaarloos kan worden verwijderd. Welnu, ik voelde mij daar niet alleen, ik wàs de blinde darm in dat gezelschap.

9 februari    Ach, Ghana

Na het bezoek in 1987, aan vrienden die er tropenarts waren, heeft het altijd een plekje in m’n hart behouden. Bouwjaar 1957 onder Kwame Nkrumah. Vanuit Accra gingen we met het ov naar Dormaa Ahenkro bij de grens met Ivoorkust. (Een onbenullige grensovergang waarachter men Frans sprak.) Naar aanleiding van de ontmoeting tijdens de halve dag wachten (“the bus will arrive soon…”) schreef ik al eerder.
Vanavond spelen de nationale elf om de derde plaats…tegen Ivoorkust, in Kumasi. Wij passeerden die stad halverwege de rit. Ik herinner me de aanblik van een onafzienbare bebouwing, beschenen door de al laag staande zon. Aerodynamica ontsteeg de stad. Zichtbaar gemaakt door loom cirkelende gieren. Te traag om voor Nazgul uit de Lord of the Rings door te gaan, maar ogenschjinlijk met dezelfde reusachtige vleugelspanwijdte.
Na twee weken moest ik er weer naartoe, toch gauw een kilometer of 100, om ons visum te verlengen. Een administratieve maatregel, die met veel gewichtigheid door een streng kijkende, geüniformeerde en, naar eigen dunk hoge piet verricht werd. Voor Sjoerd onze gastheer, was het een mooie aanleiding om de enige chinees in de wijde omtrek aan te doen…. Op de wegen reden overal de blinkend gepoetste busjes, getooid met teksten die de bescherming van de Allerhoogste afriepen. Men verwachtte die van God of Allah en berustte in de verschillen. Heel vreedzaam.
Hup Ghana. Baken, op een geladen continent.

8 februari    Voetbal stelt de norm  (6)

Ai ai ai, Ghana heeft de halve finale verloren van Kameroen. Ik zou er nog op terugkomen (logje van 28 januari). Met Kenia voor ogen, kan het veroveren van de Africa-cup – in eigen land ook nog – zo’n enorme impuls betekenen voor nationale eenheid, voor al die verschillende bevolkingsgroepen met hun eigen taal en tradities. Tijdens het WK in 2006 schreef ik al over de ‘grens’ die – dwars door het woongebied van de Ewe – het land scheidt van Togo. Nu spelen de Black Stars niet zondag om de cup in de hoofdstad Accra, maar om de derde plaats in Kumasi, de hoofdstad van de Ashanti. Ooit roemruchte slavenleveranciers en gouddelvers.
Het type eensgezindheid dat Nederlanders koesterden met de Tocht naar Chatham of Slag bij Nieuwpoort voldoet niet meer. Ook Rita Verdonk voelt aan wat primitieve natievorming behoeft. Deze week koos zij het logo voor haar ‘Beweging’. Wie er een voetbalembleem in ziet spreekt zij niet tegen: ,,Wanneer zijn we trots op Nederland? Als we met z'n allen naar het Nederlands elftal kijken. Daarom is dit mijn logo'', aldus Verdonk. ,,Het symboliseert samenwerking en teamspirit.''

6 februari     Plichtplegingen  (2)

Meester Pieter van Vollenhove kwam met een helicopter uit de lucht vallen. Een verloren groepje heren keek verwaaid toe. Plaats van handeling: de voormalige parkeerplaats bij – destijds – de Martinihal. (lang geleden alweer geupgrade tot Martiniplaza) Vanuit de heli meende ik een geringschattende blik in mijn richting te ontwaren. Ik had weliswaar een ambtsketen om… maar dat leverde vooral een koddig gezicht op. (kom ik op terug) Waarschijnlijk priemde hij ervaren door mijn gevoel van onthand-zijn heen.
Mr. Pieter nam na het uitstappen meteen een aanvang met de plichtplegingen, want salueerde uitgebreid naar de vliegenier, alvorens op mij af te stappen.
“Meneer Westerink.” Ferme woorden begeleidden een uitgestoken hand.
Ik had nog niets gezegd.
Alweer een herhaling van een voor hem vele, vele malen gespeelde scene… Hij leek het met welgemeende opgewektheid tegemoet te treden. Het idee van al die keren die inmiddels zijn gevolgd, zou een mens naar de keel kunnen vliegen…. Misschien voelt het anders als je er door geboorte, of zoals Mr. Pieter door geparenteerdheid er voor het leven voor hebt getekend. Voor mij was het in 1996 – 10 jaar later – reden om de routineus-geworden plichtplegingen van het wethouderschap te laten voor wat ze waren. Voordat ik door dat leven al te zeer getekend dreigde te raken....

4 februari       De Bekentenis

Mijn bekentenis is dat ik tot de 7 miljoen hoorde die gisteravond (delen van) het programma van Peter R. de Vries bekeken. De meest saillante bekentenis vond ik dat de redactie van Pauw & Witteman heeft bevestigd dat ze de famiie Van der Sloot 5000 euro hebben gegeven voor deelname aan dit programma van de (met belastinggeld gefinancierde) publieke omroep…
Wat aan het programma opviel, naast de ‘suspense’-achtige enscenering, was dat niet alleen feiten (de bekentenis van het wegwerken van het lichaam in zee) aan het licht werden gebracht. Het toneelstukje met moeder Beth was er op gericht, haar twijfels over het wel of niet in leven zijn van haar dochter het programma binnen te loodsen. Peter R. de Vries onthield zich van die stelling. Hij heeft haar nodig – “Peter I’ll do anything you ask” – en zij werkt mee aan, duidelijk in tweede instantie, het uiten van ontzetting. Die was zo onecht. Zij deden er hun bekentenis mee: hoe vergroten we ons aandeel in nog meer Amerikaanse talkshows - voor money.
P.R.dV. tot moeder: “En zag je hoe weinig respect Joran toont voor Natalee??”……. “Hij wilde er gewoon een slaatje uit slaan!”
“O my gosh, yeah”
De ‘epische’ slotscene: Joran’s boek wordt achteloos op het strand geworpen op de vloedlijn van Aruba. Langzaam spoelt het in zee… De boodschap is duidelijk: oog om oog, tand om tand.

Joran is veroordeeld. Òf justitie òf de straat, zal hem achterhalen.

2 februari       Plichtplegingen (1)

De koningin is te feliciteren en wij met haar. Hoe dan ook. Bij deze.
De onbaatzuchtigheid waarmee zij haar leven laat bepalen door ’s lands welbevinden, is haar aan te zien. Alle criticasters ten spijt. Ik vond het dan ook buitengewoon aangenaam te vernemen dat de rottige serie persiflages die VARA-adepten Pauw & Witteman naar aanleiding van haar verjaardag uitzonden, door de hoeveelheid kritische reacties van kijkers werd afgebroken… Gezwicht voor de kijkcijfers! Power to the people. Een stukje genoegdoening voor de majesteit.

Hoezeer de koninklijke familie wordt geleefd, ervoer ik ooit van nabij. Pieter van Vollenhove kwam in 1987 naar Groningen voor de opening van een congres over gehandicaptenzorg. De regel is dat een lid van het koninklijk huis wordt ontvangen door de burgemeester en de Commissaris der Koningin. Die hadden geen tijd, c.q. stelden deze activiteit niet bovenaan hun prioriteitenlijstje. Gevolg: ondergetekende, portefeuillehouder zorgbeleid werd geacht de ontvangst voor zijn rekening te nemen. Als 6e en laatste loco-burgemeester in de rij, met de CdK slechts vertegenwoordigd door zijn ambtelijk secretaris….

1 februari    Wie we zoal niet kiezen…

Uit door de fractie van de Partij voor de Dieren gestelde vragen aan het college van GS van Groningen :
Geacht college,
Via de media zijn we op de hoogte gebracht van het voornemen van GS om de vangst van muskusratten in een deel van Westerwolde en het Westerkwartier te stoppen. Naar aanleiding van dit voornemen, wil ik u de volgende vragen voorleggen: (volgen 5 vragen, waarvan de 2e een goede indicatie geeft van het gehalte)

2. Deelt u de opvatting van de Partij voor de Dieren dat een bestuurlijk verantwoorde inschatting van de effectiviteit van het bestrijden van muskusratten voor de schade aan oevers en waterkeringen alleen mogelijk is op basis van onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek, waarin op grond van een statistisch toereikende steekproef systematisch en objectief de dichtheid van de holen in een gebied waar bestrijding wordt stopgezet, wordt vergeleken met een gebied waar de bestrijding wordt voortgezet, waarbij op grond van een vooranalyse voorafgaand aan de stopzetting de holendichtheid in de gebieden bekend en liefst niet verschillend zal zijn?

30 januari  de krant en Pim bieden stof tot schrijven

29 januari    Voortgang Bestuur en Beleid

De colporteur van de Gouden Gids vroeg me in het jaarlijkse telefoontje of de omschrijving van mijn adviespraktijk nog juist was. Op mijn ferme "jazeker", klonk het verrassend "O dan is het goed. Ik vroeg me namelijk af of tekstschrijver niet beter was."

"Dat schrijven is een hobby" antwoordde ik. En zo is het ook, maar evengoed beluister ik er een aansporing in om 'es even wat zakelijk nieuws te brengen:

Met Bestuur en Beleid ben ik een nieuwe opdracht gestart: het coachen van een directeur.

Aan Raedelijn bracht ik de afgelopen week rapport uit inzake het onderzoek naar gemeentelijk WMO-beleid en de eerstelijnszorg in hun werkgebied.

Voor ELANN is vandaag een heuglijk feit dat het contract inzake de diabetesketenzorg wordt ondertekend met Menzis. Ik heb deel aan het procesmanagement.

Agenda: 8 maart spreekbeurt en deelname paneldiscussie Jonge-bestuurdersdag van CDA-bestuurdersvereniging en CDJA, te Woerden.

28 januari      Voetbal stelt de norm (5)

Zaterdagmiddag al hebben wij de strekking van mijn logje van die ochtend in praktijk gebracht…. De tweede gewonnen seizoenswedstrijd van het team van de jongste zoon, was aanleiding voor een significante stijging in consumptieve uitgaven: patat, limonade en wat dies meer zij….. Het was dan ook een rechtstreeks duel om degradatie (te voorkomen) uit de op twee-na hoogste divisie. Bovendien verlengde hij zijn succesreeks sinds-2-seizoenen, door – geheel on-Nederlands – het leer wederom onberispelijk vanaf 11 meter binnen te schieten!
D’r op of d’r onder is ook het motto voor de Black Stars vanavond tegen Marokko. Het organiserende land moet de volgende ronde halen. Later meer.

26 januari     Voetbal stelt de norm (4)

Zo verrassend! Kom ik gisteravond na jaren een oud-collega tegen van BDO; het kantoor waar ik -na mijn wethouderschap- de echte maatschappij inging. Blijkt die mijn blog regelmatig te lezen... Mooi. Weer een gezicht bij de anonieme lezersstatistiek. Schrijfstijl en themakeuze vond ‘ie aansprekend. Voetbal sprong er uit. Dat kon ik me indenken: tijdens het WK in Frankrijk (1998) maakte hij zijn kamer vrij – als vestigingsleider had hij de grootste – om met het hele kantoor naar Nederland-Mexico te kunnen kijken… Kaas en borrelnoten erbij…
Tsja, ze zeggen wel dat deelname aan een EK of WK goed is voor de economie. Dat blijkt wellicht niet zozeer uit deze ‘werkonderbreking’. Anderzijds bindt een werkgever er zijn personeel natuurlijk mee en leidt zo’n deelname tot allerlei (impuls)aankopen: nieuwe televisies voorop. De eufore stemming die winst met zich mee brengt wordt bovendien in economisch optimisme omgezet: detailhandel en brouwers varen er wel bij.
Per saldo bezorgt niet-deelname de economie een dip!
Nu veel Europese topclubs topspelers moeten afstaan aan hun geboortelanden voor de Africa Cup of Nations is een blik op het staatje van niet-deelnemers veelzeggend: Algerije, Libië, Ethiopië, Somalië, Kenia, Uganda, Tanzania, Mozambique, Madagaskar, Botswana, Zimbabwe, Congo, Centr. Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Niger, Mauretanië, Gambia, Opper-Volta, Sierra Leone, Liberia, Togo. (nota bene deelnemer aan het laatste WK!) Je snapt eigenlijk niet dat het bij deelnemers als Sudan, Mali, Benin en Guinee niet beter gaat…

25 januari       Voetbal stelt de norm (3)

Het initiatief Benoemen en Bouwen ontlokte dhr. Wilders een nieuwe tirade in de trant van iedereen is knettergek behalve ik. Naar het oordeel van de man uit Venlo zijn de ondertekenaars allemaal dhimmi’s (..). Nou maakt niet elke ondertekenaar van die lijst indruk. Bepaalde namen uit kringen als onderwijs, kerken of vakbonden (het CNV stelde recent nog voor om 2e Pinksterdag in te ruilen voor een Islamitisch feest), zouden eerder opvallen als ze er niet bij stonden. Het ligt voor de hand dat waar de kerstboodschap van koningin Beatrix Wilders al tot schimpscheuten verleidt, de meeste prominenten van de initiatiefgroep eenvoudig aan zijn electorale zegekar zijn te binden.
Op één grote uitzondering na: Foppe de Haan. Dat lijkt me dè achilleshiel. De man die ons multiculturele team voetbaltalenten Europees kampioen maakte, en met hen op de Olympische Spelen gaat strijden om de medailles. Die durft Geert niet aan te pakken. Dat zou zelfdestructie zijn.
Geestelijken, vakbondsvoormannen, leermeesters… zij hebben afgedaan. Wij volgen de Oefenmeester.

23 januari    Eigenheimers

Elkenain werd door de pluim over één kam geschoren. Hetzij Villabuurt of Groninger prachtwijk: de wind blies hem waar hij wilde. Maar het is gedaan. De Suikerfabriek sloot zomaar ineens. Zo moet dat destijds de duizenden arbeiders in de Twentse textielindustrie vergaan zijn. Of in de scheepsbouw, bij DAF…of die andere zogeheten maakindustrieën, waarvoor Nederland geen toekomst zou bieden.
Groningen verloor in de textiel Muller. In de betere fietsindustrie Fongers, jeugdmerken als Ranja CP, en wat niet al. In het Groninger college van B&W maakte ik via onze bedrijfsbezoeken dat roemruchte verleden deels nog mee: TIKTAK voor de betere koffie; NELF – meesterlakken; De Marne’s – mosterd; Theodorus Niemeijer - waarvan de tabaksgeur blijft waaien, en vanzelfsprekend Hooghoudt – dubbele graanjenever.
Hailemaol uut Grunn’……

21  januari      Kopen bij de Spar, is sparen bij de koop…

Onze kerstboom staat nog opgewekt in de tuin. Het is er één met kluit in een pot. Met het lenteweer dat de klimaatverandering over ons uitstort verdragen ze de overgang van kamer- naar buitentemperatuur zonder bezwaar. Enkele jaren terug plantte ik er één in de tuin. Die hebben we er al ‘es uitgehaald ter opluistering van een kerstfeest later. Waarna d'ie – ballen incluis, oftewel ongecastreerd weer is teruggeplaatst, en daar lustig voortgroeit. Zo kwam het dat ik in 2006 door tvNoord werd geïnterviewd over mijn Delfzijl-boekje, gezeten voor een zonovergoten, behangen spar…
Mijn vader zei het al: “Het zijn taaie rakkers.”
Het is met grote verbazing dat ik de afgelopen weken gadesloeg dat men hier in Groningen-zuid, zijn bomen ongegeneerd op straat gooit. Voor het huis op de stoep of op een bult in het plantsoen. Heb ik dit fenomeen tot nu toe gemist, of bestaat de gewoonte al langer en bereikt die thans onze wijk??? Het is een treurige aanblik, die wreed, in de bloei gekapte stammen, of die met kluit er nog aan… Slachtoffers die – in tegenstelling tot kalkoen en trainer van Heracles wel de kerst, maar amper het nieuwe jaar haalden.
Sterker, al voor oud en nieuw werden ze buitengeworpen. Vrienden van rk-huize met wie ik mijn verbazing deelde, meldden dat dat ook volledig indruist tegen wat hen thuis werd bijgebracht. Daar werd de boom niet voor Driekoningen – 5 januari verwijderd, omdat met de aankomst van deze ‘Wijzen uit het Oosten’ de kerststal pas compleet was. Er waren er zelfs die elke dag de wijzen een stukje dichter naar de stal mochten verplaatsen..
Zo is ook de kerstboom door het moderne leven, los gekliefd uit zijn oorspronkelijke samenhang.
Weggeworpen liggen ze te wachten. De milieudienst haalt ze nog weg ook. Kan het linkse meerderheidscollege die met een kluit niet op de gemeentelijke kwekerij aanplanten? En weer als lease-boom uitgeven via het Leger des Heils?

1 reactie: 't Is maar goed dat je tenminste 1 kritische lezeres hebt: Driekoningen is op 6 januari! Overigens is het niks nieuws dat kerstbomen op straat liggen, maar voorgaande jaren werden de bomen veel frequenter afgehaald door de milieudienst en viel dat minder op. Onze prachtige kerstboom heeft t/m Driekoningen in huis gestaan. Ik hecht als niet-rooms katholiek aan die traditie en niet eens vanwege mijn, deels Oldenzaalse, roots!   'n trouwe boeskoollezeres

18 januari       divers pluimage

Gezien tijdens mijn hardlooprondje door het landelijke Essen: een hele vlucht van de Carduelis Carduelis.
Dat loopje gaat doorgaans vanuit Groningen-zuid via de Villawijk. Contreien waar ik BG’ers als de directeuren van Martiniplaza of het prachtig verbouwde Martini-ziekenhuis tref als ze er hun hond uitlaten of moestuin wieden. De burgemeester van Groningen kan men er zien fietsen. De stad grenst daar aan het platteland, waar de buurtschap Essen verstild ligt te wachten op dingen die maar niet willen komen. Althans, als het CDA en anderen niet weer beginnen over de Zuidtangent. 10 jaar geleden liet ik me als lijstduwer van de kandidatenlijst afvoeren vanwege hun wens om Essen plat te asfalteren….
Van het huidige linkse meerderheidscollege verwacht ik zoiets niet. Sterker, een groot deel van mijn ronde door de Villawijk leg ik sinds kort af over gloednieuwe voetpaden… Ze zijn ècht B&W voor alle Stadjers!

16 januari        Voetbal stelt de norm (2)

Waar kerkelijk en wereldlijk gezag voorheen werd geëtaleerd in architectuur, zijn thans stadions de paleizen en kathedralen van onze tijd. De voorgenomen kandidatuur voor het WK-Voetbal in 2018 zet een hele reeks stadsbestuurders van Kerkrade tot Groningen aan, om steun te betuigen voor de noodzakelijke (ver)bouwplannen van hun stadions. Minimaal 40.000 plaatsen is de norm. Het feit dat er in ‘Abe Lenstra’ dan meer stoelen zouden zijn dan hun gemeente inwoners telt, ondermijnt de vastberadenheid van de lokale bestuurders van Heerenveen geenszins…. Die wedijver met de Groningse Euroborg mag vanzelfsprekend niet verloren worden. Ook al is dat WK once in a lifetime, en staat er op 200 kilometer een kant en klaar stadion (te huur???) in Bremen…..
Hoezeer voetbal hier de norm geworden is, mag blijken uit de problemen die herindelingsgemeenten hebben om een nieuw gemeentehuis te bouwen: dat wordt door vele kiezers massaal als geldverspilling bejegend en het verzet ertegen levert menige one-issue partij een dankbare bron voor zetelwinst…

14 januari       De wereld van Peter Stuyvesant

Het meest aardige van het herleiden van familiewortels is dat er vanzelf een kosmopolitisch beeld ontstaat. Ik bedoel maar, in ons geval vluchtelingen uit Aken en Bohemen…
Het herinnert aan de vrijheid van godsdienst en geweten die aan de basis ligt van de onafhankelijke Nederlanden, en velen naar hier bracht die het land weten-schappelijke (Spinoza) en economische impulsen gaven. Tsaar Peter kwam hier de VOC-mentaliteit bestuderen en Nederlanders deden voor het eerst buitenplaatsen aan als Paaseiland, Australië, Tasmanië, New York, Kaap de Goede Hoop…. In die lijn zijn we nog steeds de meest open economie ter wereld en het bracht ons grote welvaart.
Wat zijn we, ondanks al die wortels, toch LPF-achtig ingekeerd geraakt…. Je zou er somber van worden.

12 januari    Familiekroniek (3)

Had ik eind december mezelf in het sociologisch substraat van de Kleine Luyden geparkeerd, blijkt achterneef Gerrit Zoet voorouders tot ver in de 17e eeuw terug te hebben getraceerd… waarin reeds predikanten en andere universitair geschoolden voorkomen…:
Voor onze oudoom Gerrit Westerink hebben we al een gemeenschappelijke voorouder als stadsgeschiedschrijver gehad. Dit was Arnold Moonen (Zwolle 1644-Deventer 1711) van de moeder van Dirk Westerink (onze overgrootvader). Moonen was predikant maar na zijn emeritaat stadsgeschiedschrijver van Deventer. Zijn grootvader kwam van Aken en vluchtte naar Zwolle. Hij trouwde met een dochter van de conrector (gevlucht uit Bohemen) van de universiteit van Burg Steinfurt.
Met andere woorden, die fase van de Kleine Luyden was eigenlijk meer een intermezzo, of - zo u wilt: een dip.

11 januari      Voetbal stelt de norm  (1)

Dat het voetbal in toenemende mate de kerk verdringt als instituut voor zingeving heb ik al ‘es aangeroerd: een huwelijkssluiting op de middenstip, uitstrooien van as over het speelveld, het zijn er uitingen van. Maar ook het wereldlijk gezag dient er meer en meer rekening mee te houden. In Eindhoven wordt dat zichtbaar op het affiche dat de inwoners oproept om deel te nemen aan het burgemeestersreferendum. Dat vertoont een juichend silhouet met ambtsketen, naast PSV-kampioenen. Met andere woorden: wie in Eindhoven woont ziet een gemeenschappelijk fundament voor het openbaar bestuur niet terug in abstracte ideeën, maar in het streven naar het hoogste goed: PSV kampioen! Een wezenlijke verschuiving: voorheen verleende de ontvangst op het bordes van het stadhuis een voetbalploeg cachet; tegenwoordig verschaft een voetbalploeg cachet aan de burgemeester.
Kandidaat Rob van Gijzel heeft dat het beste begrepen: hij doet niet anders dan zijn geloof in PSV belijden en heeft zich verzekerd van de steun van een icoon: oud-doelman Van Breukelen. Zo’n Van Gijzel mag gewoon blij zijn dat Van Breukelen zelf niet meedingt….. laat staan Willy van der Kuylen of één van de gebroeders Van der Kerkhoff…..

9 januari       The comeback - gal

Net na het vallen van De Muur, bracht ik de jaarwisseling ‘89/’90 bij vrienden door in de DDR. We hadden veel fruit meegebracht, vooral bananen want die waren daar niet te krijgen. Bananen statt Kohl zag ik er op een muur gekalkt. De Oost-Duitsers verkeerden in grote staat van opwinding over alle vrijheden die zo abrupt binnen bereik gekomen waren. Opiniepeilingen hoorden bij de eerste verworvenheden. De uitslag van zo'n Umfrage op tv, werd door ons gastgezin gefascineerd bekeken. Die waren volstrekt onbekend in het land dat slechts verkiezingen kende, waarvan de uitslagen de communistische partij immer rond de 98% opleverden.
In een artikel in dagblad Trouw berichtte ik over mijn reis en uitte daarin mijn verwondering hierover. Wat stelde een opiniepeiling voor in een land waarvan de meeste inwoners niet over een telefoon beschikten?
Vannacht kon ik het niet laten om door te waken en live de verkiezingsuitslagen in New Hampshire te volgen. Nadat ze maandenlang een straatlengte voorsprong had gehad, dreigde Hillary Clinton volgens de peilingen van de laatste dagen alsnog fors te verliezen….
Wat moeten we er toch mee? Hoe kunnen we opiniepeilingen als die van Maurice de Hond over het reduceren van de koning tot een lintenknipper serieus nemen? Hij houdt die peiling na een oprisping van Geert Wilders te Venlo, en prompt blijkt een grotere meute dan die bij de laatste peiling diens standpunt na te volgen. Houd die peiling nog ‘es na een populaire actie van de majesteit; of na een koninginnedag met veel zon en Maxima in een bloot jurkje….
CNN durfde vannacht kijkers te laten reageren op de vraag, wie de mate van coverage van de voorverkiezingen zat was. Dus zeg maar het eindeloze gewauwel op tv over peilingen en de laatste oprispingen van de kandidaten. Uitslag: meer dan 80% antwoordde bevestigend…..
Vervolgens draaiden programma en wereld door, en kwam de uitslag van de enige echte peiling binnen.

7 januari        Waterschap verlaagt tarieven

Tamelijk schrijnend, die verkiezingen die momenteel de aandacht vragen. In de voormalige koloniën Pakistan, Kenia, Georgië en de Verenigde Staten spelen ras, sekse of ideeën een geheel eigen rol..
De gedachte dat democratische verkiezingen een westers importproduct zijn dringt zich op. Een gedachte, niet van risico ontbloot. Wie namelijk democratische verkiezingen reserveert voor staten ontsproten aan de Westerse beschaving, roept daarmee de universaliteit van de Rechten van de Mens ter discussie. Vrijheid van Vergadering, van Meningsuiting, Drukpers.. zijn één op één verbonden met een vrije democratische samenleving.
Binnen die “minst slechte regeringsvorm” valt er nog heel wat te kiezen trouwens. Ik refereer aan mijn logje over Bill Richardson. Hij behoort tot de kleine groep kandidaten die aan de staat de nodige taken wenst toe te kennen. Jarenlang wonnen in de VS slechts kandidaten die belasting heffen een gruwel vonden. Na Kathrina denkt men daar mogelijk ruimhartiger over de bijdrage van de overheid aan waterkering; van overheidsregulering van ziektekostenverzekering moeten de meeste kandidaten niets hebben….

Dezer dagen betalen we hier te lande weer meer voor ziektekosten en de bijbehorende verzekeringen. Gemopper alom. (totdat ziekte zich aandient….) Mensen, laten we ons heugen in het feit dat we niet in die andere democratieën wonen…. In Nederland, het meest onder de zeespiegel gelegen land ter wereld, verlaagt waterschap Hunze en Aa’s de tarieven!!! Net als vorig jaar.
Het aandeel Waterkering gaat zelfs naar 0,00 (in 2007: 6,56)
In onze democratie kunnen we behalve de voeten droog, dan toch zeker het hoofd koel houden?!

5 januari     over lintjes gesproken

Gisteren codificeerde Gelkinghe fantastische oral history over het werkzame leven van zijn grootouders en hun bijdrage aan het verzet in de tweede wereldoorlog te Dwingeloo. En passent onthult hij daarin dat zijn tante Aukje degene is geweest, die een doorslaggevende bijdrage leverde aan een reddingsactie van neergeschoten Engelse vliegers. Via de krant is nog naar deze onbekende gezocht, “maar tante Aukje heeft zich nooit willen melden. Ze had niet zo veel op met lintjes.”
Aj, hoe pijnlijk treft dan het bericht van de voormalige burgemeester die zijn net verworven ereteken, verbonden aan het lidmaatschap in de orde van Oranje Nassau, na drie dagen retourneert….. Eerst accepteren, en dan terugsturen omdat de aanvoerder van het Nederlands burgemeesters-voetbalelftal daar op aandringt: te laag gehonoreerd. De beledigde is – geheel belangeloos – leider van dat elftal.
Toeval bestaat niet: die aanvoerder begon zijn burgemeestersloopbaan in:…… Dwingeloo.
Lintjes. In mijn hoedanigheid van loco-burgemeester heb ik er heel wat opgespeld. Vooral bij dames was dat soms een delicate aangelegenheid. En van één keer weet ik me te herinneren dat ik ‘em niet links (op het hart), maar rechts opspelde…. Tsja, mijn afkomst verloochende ik wat dat betreft niet. Wij hebben er ook niets mee. Niemand in onze familiekring ontving ooit een lintje. De enige is mijn vader, en die bepaalde mijn houding tegenover dit fenomeen. Sinds zijn begrafenis bewaar ik het exemplaar. Achterop staat: Fa. A. Tack Breda
De rood-wit-blauwe stof aan de voorzijde, fungeert als houder van vier bronzen plaatjes, waarin de jaartallen 1949, 1948, 1947 en 1946 zijn geslagen.

Daaronder een gekroonde ster met zwaarden. In een middencirkel een gekrulde W, onder de woorden orde – vrede.
En daar zit ‘em de kneep. Als dienstplichtige was mijn vader uitgezonden in een bataljon infanterie, onder het motto Vrede en Recht. Er klonk minachting in zijn stem, de keren dat hij er over sprak. Gebruikt waren ze in een strijd die achteraf werd geherinterpreteerd.
Het heeft me gevormd, door een scherp ontwikkeld gevoel van afkeer van regenten en hun bijbehorende gedrag. Herken de rode draad in de bijdragen aan dit blog.
Bij ons was dat lintje een teken van 'afgescheept worden'.
Dat gevoel heeft de burgemeesters-elftalleider in elk geval met ons gemeen.

3 januari     Richardson for president

De jongste zoon is nogal competitief ingesteld. Sportwedstrijden, Idols of een politieke verkiezing: het is hem om het even. Voor een ouder een permanente uitdaging om de inhoud (spel), van de poppetjes (knikkers) te blijven onderscheiden. Alsook 'malle lijstjes' van lijstjes die er toe doen.
Blij te moede voel ik me, als hij mij attendeert op het Kieskompas voor de Amerikaanse (voor)verkiezingen, die vandaag in Iowa hun eerste caucus beleven. Het leidde tot allerlei vragen over de betekenis van de thema’s waarover keuzes moeten worden aangekruist. “Strengere Wapenwetten leiden niet tot minder criminaliteit.” (stap even over het bezwaar van versimpeling waartoe die Kompassen met hun dichotome JA of NEE leiden heen..)
Ik had het vuurtje al enige tijd doen ontbranden door hardop mijn enthousiasme voor de Republikein Huckabee te uiten. Als men toch voor een Republikein zou moeten opteren, waarom dan niet een basgitaar spelende underdog? (Ik ben in dat kamp eigenlijk voor McCain, maar die doet dit keer als onafhankelijk kandidaat mee.)
Enfin, na beantwoording boekte de zoon een close finish: Bill Richardson / Hillary Clinton; voor mij hetzelfde duo in omgekeerde volgorde. Mijn cirkel in het scoreveld was een langs de linkerkantlijn uitgerekte ovaal in het kwadrant linksboven. (economisch links/sociaal-liberaal progressief). Alle democratische kandidaten vielen rechts buiten mijn cirkel. Zijn instemming met de doodstraf bracht de zoon in hetzelfde kwadrant een lichte uitwaaiering naar het centrum. Behalve Obama vielen de Democratische kandidaten binnen zijn cirkel.
Zo kon ik hem uitlegen waarom wij in de VS voor extremisten doorgaan. Simpel omdat we bijvoorbeeld vinden dat de staat zich met ziektekostenverzekering moet bezighouden, of dat alle automatische wapens verboden moeten worden….

Laat onze favoriet het met dat laatste nou helemaal niet eens zijn…..